درباره فضایل وضو گرفتن:

رسول اکرم(ص): وضوکلید نماز است و نمازکلید وارد شدن به بهشت.

نهج الفصاحه حدیث6

امام صادق (ع):من بسی در تعجب و شگفتم از کسی که جهت انجام

امری اقدام نماید و با وضو باشد چگونه ممکن است حاجتش برآورده نشود.

من لایحضره الفقیه جلد 1 صفحه 403

حدیث قدسی:هر بنده ای که دائم با وضو نباشد به من ظلم نموده ،

هر بنده ای که دائم با وضو باشد ولی دو رکعت نماز برای رضای من نخواند

به من ظلم نموده ، هر بنده ای که دائم با وضو باشد و دو رکعت نماز بخواند

ولی حاجتی از من نطلبد باز به من ظلم نموده و اگر این امور را انجام دهد و

من حاجت او را برآورده نکنم من به او ظلم نموده ام اما چیزی که اصلاً در من

وجود ندارد ظلم است .

ارشاد القلوب جلد 1 ص281

امام صادق (ع):وضو نور است و وضو گرفتن بر روی وضوی قبلی نوری است

بر روی نور پس هرکس بدون اینکه احتیاج به وضوی جدید پیدا کند وضوی خود

را تجدید نماید خدای عزوجل نیز بدون طلب استغفار و بخشایش توبه او را

تجدیدمی نماید .

وسائل الشیعه جلد 1 ص 264

رسول خدا (ص):هر کس به هنگام خواب با وضو به رختخواب رود تا زمانی

که از خواب برخیزد ثواب شب زنده داری و مناجات به او می دهند.

وسائل الشیعه جلد 1 صفحه 265

امام صادق (ع): اگر شخصی احکام و آداب وضو و نماز را فراگیرد و آنرا به

صورت کامل بجا آورد خداوند پدر و مادر وی را می آمرزد .

وسائل الشیعه جلد 3 صفحه 13

فلسفه و حکمت افعال وضو:

رسول اکرم (ص):جماعتی از یهود نزد پیامبر اکرم (ص) آمدند و از آن حضرت

سئوالاتی نمودند و یکی از این سئوالات این بود که ای محمّد (ص) به چه

سبب این چهار عضو از اعضای بدن باید هنگام وضو تطهیر گردند؟ حضرت در

پاسخ فرمودند : هنگامی که شیطان آدم را وسوسه نمود جناب آدم نزدیک

درخت ممنوعه رفت و به آن نگریست سپس برخاست و با گامهایش به سوی

آن رفت و این نخستین قدمی بود که به راه خطا برداشته شد . سپس با

دستانش از میوه آن درخت چید و خورد پس جامگان و زیورهای زرین که بر

تنش بود همه فرو ریخت و آدم (ع) از این حال دست بر فرق سرش گذاشت

و گریست فلذا خدای متعال هنگامی که توبه او را پذیرفت بر او و تمام فرزندان

و ذریه اش پاک ساختن این چهار عضو را واجب نمود به همین خاطر چون آدم

به آن درخت نگاه نمود امر به شستن صورتش نمود و چون با دستها میوه را

چید امر به شستن دستها تا آرنج نمود و چون با پاهایش به سمت آن درخت

رفت امر به مسح پاها نمود و چون با دست به فرق سرش نهاد امر به مسح

سر گشت .

من لایحضره الفقیه جلد 1 صفحه 86

امام رضا (ع):درباره علت شستن صورت و دستها و مسح نمودن سر و پاها

در وضو فرمودند : صورت را به خاطر به جا آوردن سجده و حالت خضوع و فروتنی

می شویند و دست ها را به این سبب می شویند که از خطاها و گناهان پاک و

پاکیزه شوند تا به این سو و آن سو بزند و با آنها ازخداوند دعاها و حاجات خود را

طلب نماید و سر و دو پای خود را مسح می کشند به خاطر اینکه در تمام حالات

باز و آشکارند ولی به خاطر اینکه خضوع و خشوع آنها در نماز از دو عضو قبلی

کمترند پس به مسح نمودن آن دو کفایت گشت.

علل الشرایع جلد 1 صفحه 886

کیفیت وضوی رسول خدا (ص)ائمه اطهار (ع):

امام باقر (ع):زراره گوید روزی امام (ع) فرمودند میل دارید وضو گرفتن رسول

خدا (ص) را ببینید ؟ گفتیم بله پس حضرت به خادم منزل گفت آب بیاورید، در

کاسه چوبی ضخیمی آب آوردند پس امام (ع) کاسه آب را در مقابل خود نهادند

و آستین خود را بالا زده و بعد دست راست خود را در آب فرو برد و فرمود اگر

دست شما تمیز و پاک باشد به همین صورت می توانید دست خود را در داخل

ظرف کنید سپس امام (ع) مشت دست راست خود را پر از آب نموده و بر بالای

پیشانی آورده و به سمت پائین صورت خویش سرازیر نمودند و فرمودند

« بسم الله الرحمن الرحیم » و با همان دست راست خویش یک نوبت پیشانی

و دو طرف صورت خویش را دست کشیدند.

بعد از آن حضرت دست چپ خود را در آب فرو بردند و مشت خود را پر آب نموده

و پشت آرنج دست راست نهاده و کف دست چپ را بر روی ساعد دست راست

کشیدند تا آنجا که آب وضو از نوک انگشتان جاری شد.

بعد از آن امام (ع) دست راست خویش را در آب فرو بردند و مشت خود را پر

آب نموده و بر روی آرنج دست چپ نهاد و کف دست راست را بر روی ساعد

دست چپ کشیدند به صورتی که آب وضو از سرانگشتان جاری گشت و بعد

با رطوبت دست راست خویش سر را مسح نمودند آنگاه پشت پاهای خویش

را مسح نمودند . سپس امام (ع) فرمودند : مردی از امیرالمومنین (ع) پرسید

که وضوی رسول خدا (ص) چگونه بود و امیرالمومنین (ع)به همین صورت

وضوی رسول خدا (ص) را تشریح نمودند

منبع:

گزیده کافی جلد 2 صفحه 25

اعمال ویژه ماه محرم

چرا محرم؟!

پیش از اسلام عرب، جنگ در این ماه را حرام می‌دانست و ترک مخاصمه می‌کرد؛ لذا از آن زمان این ماه بدین اسم نامگذاری شد.(۱) و روز اول محرم را اول سال قمری قرار دادند.(۲) در توضیح این که چرا ماه‌های دیگر که جنگ در آنها حرام است، محرم نامیده نمی‌شود می‌توان گفت: چون ترک جنگ از این ماه شروع می‌شد به آن محرم گفتند.

این ماه در مکتب تشیع یادآور نهضت حضرت سیدالشهدا و حماسه‌ جاودان کربلاست.

این ماه، یادآور دلاورمردی‌های یاران با وفای اباعبدالله الحسین(علیه السلام)، فداکاری‌های زینب کبری(سلام الله علیها)، حضرت سجاد(علیه السلام)، و همه‌ اسرای کاروان امام حسین(علیه السلام)، است. این ماه، یادآور خطبه‌ها و شعارهای آگاهی‌بخش سالار شهیدان، نطق آتشین حضرت زینب(سلام الله علیها) و خطابه‌ غرّای زین العابدین(علیه السلام)، است.

این ماه، یادآور استقامت حبیب بن مظاهر و شهادت عون و جعفر است.

آری این ماه، ماه پیروزی حق بر باطل است.

.

محرم از منظر ائمه(علیهم السلام)

شیعیان از امام رضا(علیه السلام)، چنین نقل شده است:

«وقتی محرم فرا می‌رسید، پدرم خندان دیده نمی‌شد، حزن و اندوه تا پایان دهه‌ اول بر او غالب بود و روز عاشورا، روز حزن و مصیبت و گریه ایشان بود.»(۳)

همچنین حضرت امام رضا(علیه السلام) درباره‌ عاشورا می‌فرماید:

«کسی که عاشورا روز مصیبت و اندوه و گریه‌اش باشد، خداوند قیامت را روز شادمانی و سرور او قرار خواهد داد.»(۴)

اعمال شب اول ماه محرم

۱ـ نماز: این شب چند نماز دارد که یکی از آنها به شرح ذیل است:

دو رکعت، که در هر رکعت بعد از حمد یازده مرتبه سوره‌ توحید خوانده شود.

در فضیلت این نماز چنین آمده است:

«خواندن این نماز و روزه داشتن روزش موجب امنیّت است و کسی که این عمل را انجام دهد، گویا تمام سال بر کار نیک مداومت داشته است.»(۵)

۲ـ احیای این شب.(۶)

۳ـ نیایش و دعا.(۷)

روز اول محرم

اول محرم هر سال اولین روز سال قمری است. از امام محمدباقر(علیه السلام) روایت شده است: «آن کس که این روز را روزه بدارد، خداوند دعایش را اجابت می‌کند، همانگونه که دعای زکریا(علیه السلام) را اجابت کرد.»(۸)

دو رکعت نماز خوانده شود و پس از آن سه بار دعای زیر قرائت گردد:

«اللّهم انت الاله القدیم و هذه سنةٌ جدیدةٌ فاسئلک فیها العصمة من الشیطان و القوَّة علی هذه النّفس الامّارة بالسُّوء»(۹)؛ بارالها! تو خدای قدیم و جاودانی و این سال، سال نو است، از تو می‌خواهم که مرا در این سال از شیطان حفظ کنی و بر نفس اماره (راهنمایی کننده) به بدی پیروز سازی.

روز دوم محرم

در چنین روزی کاروان امام حسین(علیه السلام) در سال ۶۱ ه‍ .ق وارد سرزمین کربلا شد و با ممانعت لشکر حرّ مجبور به توقّف در آنجا گردید.(۱۰)

روز سوم محرم

از پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) نقل شده است:

«هر کس در این روز روزه بگیرد، خداوند دعایش را اجابت کند.»(۱۱)

در آن روز سپاه عمر بن سعد وارد کربلا شد.

روز چهارم محرم

بی‌نتیجه بودن مذاکره حضرت سیدالشهداء(علیه السلام)، با عمر بن سعد برای وادار کردن لشکر وی به ترک جنگ و دعوت او و لشکرش جهت ملحق شدن به سپاه اسلام.

روز هفتم محرم

روزه گرفتن مستحب است.

روز نهم محرم

تاسوعای حسینی، روز محاصره‌ امام حسین(علیه السلام) و اصحابش در سرزمین کربلا توسط سپاه شمر.(۱۲)

اعمال شب عاشورا

۱ـ چند نماز برای این شب در روایات آمده است که یکی از آنها چنین است:

چهار رکعت نماز که در هر رکعت بعد از سوره‌ حمد، ۵۰ بار سوره‌ توحید خوانده می‌شود. پس از پایان نماز، ۷۰ بار «سبحان الله والحمدالله و لا اله الاّ الله و الله اکبر ولا حول ولا قوة الاّ بالله العلیّ العظیم» خوانده شود.(۱۳)

۲ـ احیای این شب کنار قبر امام حسین(علیه السلام).(۱۴)

۳ـ دعا و نیایش. (۱۵)

روز عاشورا

۱ـ عزاداری بر امام حسین(علیه السلام) و شهدای کربلا، در این مورد از امام رضا(علیه السلام) نقل شده است:

هر کس کار و کوشش را در این روز، رها کند، خداوند خواسته‌هایش را برآورد و هر کس این روز را با حزن و اندوه سپری کند، خداوند قیامت را روز خوشحالی او قرار دهد. (۱۶)

۲ـ زیارت امام حسین(علیه السلام).(۱۷)

۳ـ روزه گرفتن در این روز کراهت دارد؛ ولی بهتر است بدون قصد روزه، تا بعد از نماز عصر از خوردن و آشامیدن خودداری شود. (۱۸)

۴ـ آب دادن به زائران امام حسین(علیه السلام).(۱۹)

۵ـ خواندن سوره توحید هزار مرتبه.(۲۰)

۶ـ خواندن زیارت عاشورا. (۲۱)

۷ـ گفتن هزار بار ذکر «اللّهم العن قتلة الحسین(علیه السلام).»(۲۲)

روز دوازدهم محرم

ورود کاروان اسیران کربلا به کوفه و شهادت حضرت سجاد(علیه السلام) در سال ۹۴ ه‍ .ق.

روز بیست و یکم محرم

۱ـ روزه‌ این روز مطلوب است. (۲۳)

پی‌نوشت‌ها:

۱- مصباح کفعمی، ص ۵۰۹٫

۲- فرهنگ عاشورا، ص ۴۰۵، جواد محدثی.

۳- وسائل الشیعه، ج ۵، ص ۳۹۴، حدیث ۸٫

۴- همان، حدیث ۷٫

۵- بحارالانوار، ج ۹۸، ص ۳۳۳؛ وسائل الشیعه، ج ۵، ص ۲۹۴، حدیث ۱؛ مفاتیح الجنان، ص ۲۸۶٫

۶- مصباح المتهجد، ص ۷۸۳٫

۷- بحارالانوار، ج ۹۸، ص ۳۲۴٫

۸- عروة الوثقی، ج ۲، ص ۲۴۳؛ وسائل الشیعه، ج ۷، ص ۳۴۷، حدیث ۳٫

۹- بحارالانوار، ج ۹۸، ص ۳۳۴٫

۱۰- فرهنگ عاشورا، ص ۴۰۶٫

۱۱- عروة الوثقی، ج ۲، ص ۲۴۲؛ وسائل الشیعه، ج ۷، ص ۳۴۸٫

۱۲- وسائل الشیعه، ج ۷، ص ۳۳۹، حدیث ۱٫

۱۳- همان، ص ۲۹۵، حدیث ۴ و ۵٫

۱۴- بحارالانوار، ج ۹۸، ص ۳۴۰٫

۱۵- همان، ص ۳۳۸٫

۱۶- بحارالانوار، ج ۹۸، ص ۴۳، حدیث ۵٫

۱۷- کامل الزیارات، ص ۱۷۴، حدیث ۵ و ۶٫

۱۸- وسائل الشیعه، ج ۷، ص ۳۳۸، حدیث ۷٫

۱۹- کامل الزیارات، ص ۱۷۴، حدیث ۵٫

۲۰- وسائل الشیعه، ج ۷، ص ۳۳۹، حدیث ۸٫

۲۱- کامل الزیارات، ص ۱۷۴٫

۲۲- مفاتیح الجنان، ص ۲۹۸٫

۲۳- بحارالانوار، ج ۹۸، ص ۳۴۵، حدیث ۱٫

منبع:http://khoshmanzar.blogfa.com/cat-50.aspx

اولین شب از شب‌های قدر است و شب قدر همان شبی است که در تمام سال شبی به خوبی و فضیلت آن نمی‌رسد و عمل در آن بهتر است از عمل در هزار ماه و در آن شب تقدیر امور سال رقم می‌خورد و ملائکه و روح که اعظم ملائکه است در آن شب به اذن پروردگار به زمین نازل می‌شوند و به خدمت امام زمان علیه‌السلام مشرف می‌شوند و آنچه برای هر کس مقدر شده است بر امام علیه السلام عرض می‌کنند.
اعمال شب قدر بر دو نوع است: یکی آن که در هر سه شب انجام می‌شود و دیگر آن که مخصوص هر شبی است.

تولد زينب(س) و گريه پيامبر بر مصايب آن

زينب كبرى (س) روز پنجم جمادى الاول سال 5 يا 6 هجرت در مدينه چشم به جهان گشود. خبر تولد نوزاد عزيز، به گوش رسول خدا (ص) رسيد. رسول خدا (ص) براى ديدار او به منزل دخترش ‍ حضرت فاطمه زهرا (س) آمد و به دختر خود فاطمه (س) فرمود:

((دخترم ، فاطمه جان ، نوزادت را برايم بياور تا او را ببينم )).

فاطمه (س) نوزاد كوچكش را به سينه فشرد، بر گونه هاى دوست داشتنى او بوسه زد، و آن گاه به پدر بزرگوارش داد. پيامبر (ص) فرزند دلبند زهراى عزيزش را در آغوش كشيده صورت خود را به صورت او گذاشت و شروع به اشك ريختن كرد. فاطمه (ص) ناگهان متوجه اين صحنه شد و در حالى كه شديدا ناراحت بود از پدر پرسيد: پدرم ، چرا گريه مى كنى ؟!

رسول خدا (ص) فرمود: ((گريه ام به اين علت است كه پس از مرگ من و تو، اين دختر دوست داشتنى من سرنوشت غمبارى خواهد داشت ، در نظرم مجسم گشت كه او با چه مشكلاتى دردناكى رو به رو مى شود و چه مصيبتهاى بزرگى را به خاطر رضاى خداوند با آغوش باز استقبال مى كند)).

در آن دقايقى كه آرام اشك مى ريخت و نواده عزيزش را مى بوسيد، گاهى نيز چهره از رخسار او برداشته به چهره معصومى كه بعدها رسالتى بزرگ را عهده دار مى گشت خيره خيره مى نگريست و در همين جا بود كه خطاب به دخترش فاطمه (س) فرمود: ((اى پاره تن من و روشنى چشمانم ، فاطمه جان ، هر كسى كه بر زينب و مصايب او بگريد ثواب گريستن كسى را به او مى دهند كه بر دو برادر او حسن و حسين گريه كند)).(1)

ولادت و پرورش زينب(س)

درست ترين گفتار آن است كه سيدتنا زينب كبرى (س) در پنجم ماه جمادى الاولى سال پنجم هجرى به دنيا آمده ، و تربيت و پرورش ‍ آن دره يتيمه و مرواريد گرانبها و بى مانند در كنار پيغمبر اكرم (ص) بوده ، و در خانه رسالت راه رفته ، و از پستان زهراى مرضيه (س) شير وحى مكيده ، و از دست پسر عموى پيغمبر، اميرالمؤ منين (ع) غذا و خوراك خورده و نمو نموده ، نمو قدسى و پاكيزه ، و با سعادت و نيكبختى ، و پرورش يافته پرورش روحانى و الهى ، و به جامه هاى عظمت و بزرگى به چادر پاكدامنى و حشمت و بزرگوارى پوشيده شده ، و پنج تن اصحاب كساء به تربيت و پرورش و تعليم و آموختن و تهذيب و پاكيزه گردانيدن او قيام نموده و ايستادگى داشتند، و همين بس است كه مربى و مؤ دب و معلم او ايشان باشند.(2)

گريه جبرئيل بر مصايب زينب (س)

روايت شده است كه پس از ولادت حضرت زينب (س)، حسين (ع) كه در آن هنگام كودك سه چهار ساله بود، به محضر رسول خدا (ص) آمد و عرض كرد: ((خداوند به من خواهرى عطا كرده است )). پيامبر(ص) با شنيدن اين سخن ، منقلب و اندوهگين شد و اشك از ديده فرو ريخت . حسين (ع) پرسيد: ((براى چه اندوهگين و گريان شدى ؟)).< p/> پيامبر(ص) فرمود: ((اى نور چشمم ، راز آن به زودى برايت آشكار شود.))

تا اينكه روزى جبرئيل نزد رسول خدا (ص) آمد، در حالى كه گريه مى كرد، رسول خدا (ص) از علت گريه او پرسيد، جبرئيل عرض ‍ كرد: ((اين دختر (زينب ) از آغاز زندگى تا پايان عمر همواره با بلا و رنج و اندوه دست به گريبان خواهد بود؛ گاهى به درد مصيبت فراق تو مبتلا شود، زمانى دستخوش ماتم مادرش و سپس ماتم مصيبت جانسوز برادرش امام حسن (ع) گردد و از اين مصايب دردناك تر و افزون تر اينكه به مصايب جانسوز كربلا گرفتار شود، به طورى كه قامتش خميده شود و موى سرش سفيد گردد.))

پيامبر (ص) گريان شد و صورت پر اشكش را بر صورت زينب (س) نهاد و گريه سختى كرد، زهرا (س) از علت آن پرسيد. پيامبر (ص) بخشى از بلاها و مصايبى را كه بر زينب (س) وارد مى شود، براى زهرا(س) بيان كرد.

حضرت زهرا (س) پرسيد: ((اى پدر! پاداش كسى كه بر مصايب دخترم زينب (س) گريه كند كيست ؟ پيامبر اكرم (ص) فرمود: ((پاداش او همچون پاداش كسى است كه براى مصايب حسن و حسين (ع) گريه مى كند))(3)

بشارت تولد زينب و گريه على (ع)

هر پدرى را كه بشارت به ولادت فرزند دادند، شاد و حرم گرديد، جز على بن ابى طالب (ع) كه ولادت هر يك از اولاد او سبب حزن او گرديد.

در روايت است كه چون حضرت زينب متولد شد، اميرالمؤ منين (ع) متوجه به حجره طاهره گرديد، در آن وقت حسين (ع) به استقبال پدر شتافت و عرض كرد: اى پدر بزرگوار! همانا خداى كردگار خواهرى به من عطا فرموده

اميرالمؤ منين (ع) از شنيدن اين سخن بى اختيار اشك از ديده هاى مبارك به رخسار همايونش جارى شد. چون حسين (ع) اين حال را از پدر بزرگوارش مشاهده نمود افسرده خاطر گشت . چه ، آمد پدر را بشارت دهد، بشارت مبدل به مصيبت و سبب حزن و اندوه پدر گرديد، دل مباركش ره درد آمد و اشك از ديده مباركش بر رخسارش جارى گشت و عرض كرد: ((بابا فدايت شوم ، من شما را بشارت آوردم شما گريه مى كنيد، سبب چيست و اين گريه بر كيست ؟))

على (ع) حسينش را در برگرفت و نوازش نمود و فرمود: ((نور ديده ! زود باشد كه سر اين گريه آشكار و اثرش نمودار شود.))كه اشاره به واقعه كربلا مى كند. همين بشارت را سلمان به پيغمبر داد و آن حضرت هم منقلب گرديد.

چنان كه در بعض كتب است كه حضرت رسالت در مسجد تشريف داشت آن وقت سلمان شرفياب خدمت گرديد و آن سرور را به ولادت آن مظلومه بشارت داد و تهنيت گفت . آن حضرت بگريست و فرمود: ((اى سلمان جبرييل از جانب خداوند جليل خبر آورد كه اين مولود گرامى مصيبتش غير معدود باشد تا به آلام كربلا مبتلا شود، الخ ))(4)

نامگذارى زينب(س) از طرف خداوند

هنگامى كه زينب (س) متولد شد، مادرش حضرت زهرا (س) او را نزد پدرش اميرالمؤ منين (ع) آورده و گفت : اين نوزاد را نامگذارى كنيد! حضرت فرمود: من از رسول خدا جلو نمى افتم .

در اين ايام حضرت رسول اكرم (ص) در مسافرت بود. پس از مراجعت از سفر، اميرالمؤ منين على (ع) به آن حضرت عرض كرد: نامى را براى نوزاد انتخاب كنيد. رسول خدا (ص) فرمود: من بر پروردگارم سبقت نمى گيرم .

در اين هنگام جبرئيل (ع) فرود آمده و سلام خداوند را به پيامبر(ص) ابلاغ كرده و گفت :

نام اين نوزاد را ((زينب )) بگذاريد! خداوند بزرگ اين نام را براى او بر برگزيده است .

بعد مصايب و مشكلاتى را كه بر آن حضرت وارد خواهد شد، بازگو كرد. پيامبر اكرم (ص) گريست و فرمود: هر كس بر اين دختر بگريد، همانند كسى است كه بر برادرانش حسن و حسين گريسته باشد.(5)

فرزند حضرت فاطمه(س)

عليا حضرت زينب ، نخستين دخترى است كه از فاطمه (س) به دنيا آمده ، و او پس از امام حسن و امام حسين (ع) بزرگترين فرزندان فاطمه (س) بوده ، و نيز گفته اند:

دليل بر آن است كه راويان حديث و بيان كنندگان اخبار در ايام اضطهار - يعنى روزگار غلبه و چيرگى ظلم و ستم ستمگران بر مؤ منين - هر گاه مى خواستند از اميرالمؤ منين على (ع) روايتى نقل كنند مى گفتند:

اين روايت از ابى زينب است ، و اينكه اميرالمؤ منين (ع) را به اين كنيه مى ناميدند، براى آن است كه زينب كبرى (س) پس از امام حسن و امام حسين - عليهماالسلام - بزرگترين فرزندان آن حضرت بوده ، و اميرالمؤ منين (ع) نزد دشمنانش به اين كنيه معروف نبوده است .(6)

تغذيه حضرت زينب(س) از زبان پيامبر

حضرت زينب (س) مانند دو برادرش حسن و حسين (ع) از زبان رسول الله (ص) تغذى مى كرد.

همان طور كه در بسيارى از اخبار آمده است ، پيغمبر (ص) زبان خود را در دهان حسنين مى گذاشت ، آنان با مكيدن زبان پيغمبر تغذيه مى شدند و از همين طريق گوشت و پوست بدنشان مى روييد و رشد مى كرد، در مورد حضرت زينب (س) نيز همين عمل را انجام مى داد.

در جلد اول از كتاب خرايج راوندى (صفحه 94) معجزه يكصد و پنجاه و پنج (155) از حضرت صادق (ع) چنين روايت كرده است :

امام صادق (ع) فرمود: پيغمبر (ص) پيوسته نزد فرزندان شير خوار فاطمه مى آمد، از آب دهان خود آنان را تغذيه مى كرد و سپس به فاطمه (س) مى فرمود به آنان شير ندهيد))(7)

لقب هاى حضرت زينب (س)

الف ) زينب كبرى : اين لقب براى مشخص شدن و تمييز دادن او از ساير خواهرانش (كه از ديگر زنان اميرمؤ منان به دنيا آمده بودند) بود.

ب )الصديقة الصغرى : چون (( صديقة )) لقب مبارك مادرش ، زهراى مرضيه (س) است ، و از سويى شباهت هاى بى شمارى ميان مادر و دختر وجود داشت ، لذا حضرت زينب را (( صديقه صغرى )) ملقب كردند.

ج ) عقيله / عقيله بنى هاشم / عقيله الطالبين :

(( عقيله )) به معناى بانويى است كه در قومش از كرامت و ارجمندى ويژه اى بر خوردار باشد و در خانه اش عزت و محبت فوق العاده اى داشته باشد.

د) ديگر لقب ها:

از ديگر لقب هاى حضرت زينب ، موثقه عارفه ، عالمه غيرمعلمه ، عابده آل على ، فاضله و كامله است . (8)

كنيه حضرت زينب (س)

كنيه آن عليا حضرت (( ام كلثوم )) است ، و اين كه ايشان را (( زينب كبرى )) مى گويند، براى آن است كه فرق باشد بين او و بين كسى از خواهرانش كه به آن نام و كنيه ناميده شده است .

چنان كه ملقبه به (( صديقه صغرى )) شده است ، براى فرق بين او و مادرش صديقه كبرى فاطمه زهراصلوات الله عليهما. (9)

پاورقي

1- خطابه زينب كبرى (س) پشتوانه انقالب امام حسين (ع) صفحات 55 - 57 اثر دانشمند محترم محمد مقيمى از انتشارات سعدى ، به نقل از طراز المذهب ، ص 32 و 22.

2- زينب كبرى ، ص 139.

3- الخصائص الزينبيه ، ص 155 ناسخ التواريخ زينب (س) ص 47

4- ناسخ التواريخ حضرت زينب كبرى (س)، ج 1، ص 45 و 46.

5- فاطمه زهرا (س) دل پيامبر، ص 854

6- زينب كبرى ، ص 137 و 138

7- پيام آور كربلا، ص 17

8- ره توشه راهيان نور، ص 258.

9- زينب كبرى ، ص 137.

برگرفته از سایت:www.aviny.com

عوامل فراواني روزبه روز حقيقت تابناک دين را در هاله اي از ابهام فرو مي برند. از اين رو همواره دين رو به کم رنگ شدن در جوامع مي رود و خرافات و انحرافات فراواني، گريبان گير آن مي شود؛ به صورتي که وقتي حضرت مهدي عليه السلام قيام نمود، غبار از چهره دين بر مي گيرد. همگي گمان مي کنند اين دين جديدي است که آن حضرت ارائه مي فرمايد.

اميرمؤمنان علي عليه السلام اين حقيقت را اين گونه بيان فرموده است: «اَيُّها النَّاسُ! سَيَأتِي عَلَيْکُم زَمانٌ يُکْفَأُ فِيهِ الاِسْلامُ کَما يُکْفَأُ الاِناءُ بِمَا فِيهِ» [1] ؛ «اي مردم! به زودي زماني بر شما خواهد رسيد که اسلام چونان ظرف واژگون شده، آنچه در آن است ريخته مي شود».

رسول گرامي اسلام صلي الله عليه وآله نيز مي فرمايد: «سَيَأتِي عَلَي اُمَّتي زَمانٌ لايَبقَي مِنَ القُرآنِ اِلاَّ رَسْمُهُ وَمِنَ الاِسْلامِ اِلاَّ اِسْمُهُ… مَساجِدُهُمْ عَامِرَةٌ وَهِيَ خَرابٌ مِنَ الهُدَي…»؛ [2] «بر امت من زماني پيش مي آيد که از قرآن جز نقش آن و از اسلام جز نام آن باقي نماند [به ظاهر] مسلمان ناميده مي شوند؛ در حالي که بيش از همه مردمان از آن دورند! مساجدشان آباد است؛ ولي از هدايت خالي است.»

[1] نهج البلاغه، خطبه 103

[2] شيخ صدوق، ثواب الاعمال، ص 253

شركت در نماز جمعه يادمان نرود اين دفعه به خاطر شهداي هشت سال دفاع مقدس برويم و در نماز جمعه شركت كنيم و ياد و خاطره آنها را گرامي بداريم

انسان خوش خو همواره خوشحال است. كسي كه اخلاقش با ديگران خوب و خوش است هميشه روح آرام و شادي دارد. توصيه دين مبين اسلام براي تمامي مومنين و مومنات خوش خويي باهمه است. حتي دين ما تأكيد دارد كه در مقابل بداخلاقي خوش اخلاق باش. اين ارزش انسانيت را نشان مي دهد.

درواقع طبق فرمايش امام صادق(ع) هيچ خوشي اي گواراتر از خوش خويي نمي توان پيدا كرد. انسان با برخورد خوب و خوش خودش با ديگران احساس آرامش مي كند. درست است كه اين زمانه مردمانش با يكديگر تلخ و ناخوش شده اند،اما خوش به حال كساني كه در مقابل اين همه بداخلاقي ها و تندخويي ها و بدخويي ها،اخلاقي خوش دارد. درواقع خوش اخلاقي اين است كه نه تنها مردم از دستت ناراحت و غمگين نيستند بلكه با ديدن تو احساس آرامش و شادي مي كنند.

به راستي كه خوش خويي و خوش خلقي،انسان را به رحمت الهي نزديك مي كند. رحمت خدا در سايه اعمال خوب ماست كه خوش خويي يكي از باارزش ترين آنهاست. آبادي شهرها و روستاها و طولاني شدن عمر انسان در سايه خوش خويي است. از همه مهم تر اينكه انسان مسلمان و شيعه و مومن خوش خو،به مولايش امام زمان(عج) نزديك است. هميشه با مولايش در دل سخن مي گويد و از او راهنمايي مي جويد.

درواقع يارارن واقعي امام زمان(عج) بهترين اخلاق را دارند و هميشه خوش خو و خوش برخورد هستند.

متن از: بخشي از نوشته هاي خــــــــادم المهــــــــدي

اللهم عجل لوليك الفــــــــــــرج

منبع:www.raminahar.blogfa.com/cat-9.aspx

آیت الله بهجت(ره) : بخاطر گناهان ماست که پسر فاطمه قرنهاست در پس پرده غیبت است.
چه زیباست منتظر موعود بودن(عج) و زیباتر از آن اینکه ، برای تعجیل در ظهورمهدی فاطمه (عج) در خودسازی وترک گناه و تزکیه خود کوشیدن.
چرا که با ترک هر گناه، قدمی برای خشنودی قلب مهدی فاطمه (عج) برمیداریم و این امر محقق نخواهد شد جز اینکه از خودسازی خودمان شروع کنیم. ماه محرم نزديك است فرصت خوبي براي خودسازي است. اما خودسازي به روش دين اسلام نه با فرهنگ غربي. جوانان بايد دقت كنند كه آن چيزي كه در غرب مي بينند از فرهنگ دين اسلام خارج است و اگر خود را با آن سازگار كنند هيچوقت به خودسازي نپرداخته اند. آيات قرآن كريم است كه نشان مي دهد قرهنگ غربي ها با فرهنگ و دين الهي در تضاد است. خودسازي را با قرآن كريم و اهل بيت(ع) شروع كنيد. اينها هستند كه واقعيت انسانيت را به ما نشان مي دهند نه آن چيزي كه در ماهواره ها و رسانه ها مي بينند. جوانان بايد دقت كنند كه غربي ها فقط با دين ما و ايمان ما دشمني دارند نه با خود ما. آنها مي خواهند كه ما دين نداشته باشيم. سبك زندگي اسلامي اين نيست كه ما الان در آن هستيم. همه بايد دقت كنيم. مخصوصا خانواده ها بايد دقت بيشتري داشته باشند. فرزندان خود را با سبك دين اسلام تربيت كنند نه با ماهواره و گوشي موبايل و... اينها ابزار تهاجم فرهنگي دشمن است. با اين وضعيت مهدي موعود(عج) هيچوقت ظهور نخواهند كرد.

شيعيان عالم بدانند كه مهدي موعود(عج) آمدني نيست، آوردني است. مهدي زهرا را ما بايد بياوريم. با انجام عمل صالح، با عمل به واجبات و ترك محرمات،با امر به معروف و نهي از منكر، با نماز و قرآن و دعا و...

متن از: خــــادم المهدي

«مرحوم حاج میرزا محمدتقی موسوی اصفهانی»، در كتاب شریف «مكیال المكارم» كه در آن براساس احادیث گوناگون وظایف منتظران را برشمرده است، موردی دارد كه واقعاً تكان دهنده است. ایشان می نویسد ازجمله وظایف منتظران، توبه واقعی و بازگرداندن حقوق مردم به آنان است. یعنی حتی آن توبه ای كه بدون پس دادن حقوق ضایع شده مردم به آنها باشد، مورد پذیرش نیست و نمی تواند ما را در زمره منتظران قرار دهد. درهای رحمت الهی، هیچگاه به روی كسانی كه از روی غفلت، به راه ناصواب رفته اند بسته نیست. كسانی كه می خواهند برگردند، می توانند با اداكردن حقوق مردم و باتوبه واقعی، خود را در صف منتظران حقیقی آقا امام زمان(عج) قرار دهند. من خود را مكلف می دانم كه صدای حضرتش را به همگان برسانم كه ای مردم بیایید و در صف منتظران من قرار گیرید، بیایید و با احقاق حقوق ضایع شده دیگران، با تأسی به پرهیزگاری و ورع، با دوری از گناهان، با صرف مال در راه هایی كه سود آن به مسلمانان برسد، باكوشش در ادای حقوق برادران دینی، با قرائت قرآن و نماز، با شاد كردن دل شیعیان، با خدمت به مردم مرا یاری كنید تا من از شما راضی شوم.

در عصر ظهور حضرت مهدي(عج) استقبال و پذيرش مردم به مظاهر ديني بي سابقه است. استقبال مردم از نماز جماعت چنان چشمگير است كه مساجد كنوني و حتي مساجدي كه در آينده ساخته مي شود برطرف كننده نياز آنها نخواهد بود(1).

آنچه روايت است مبي بر اينكه در يك مسجد،دوازده بار نماز جماعت خوانده مي شود(2). دليل روشن بر اندازه پذيرش مردم نسبت به مظاهر ديني است. اين مطالب با توجه به اينكه هنگام ظهور امام،جمعيت جهات در اثر كشتار كاهش مي يابد،قابل توجه است.

در آن شرايط نقش اداره يا وزارت خانه اي كه مسئوليت امور فرهنگي و ديني را دارد بسيار بزرگ است و به تناسب جمعيت،مساجدي ساخته مي شود و حتي در جايي لازم مي شود مسجدي بسازند كه پانصد در داشته باشد و يا روايت است كوچك ترين مساجد كوفه در آن روزگار مسجد كوفه كنوني است(3) كه اكنون يكي از بزرگ ترين مساجد جهان است(4).

پي نوشت ها:

1-كافي ج4 ص 427،بحارالانوار ج52 ص 375

2- بحارالانوار ج 52 ص 375

3- كافي ج4 ص 427

4- چشم اندازي به حكومت مهدي(عج)،نجم الدين طبسي ص 182

اللهم عجل لوليك الفـــــــــرج

شغل من اين است كه ساعتي پس از غروب ،
غروب سرخ ، غروب پرغم ، يك غروب ديگر بي تو ، بنشينم و آسمان را بنگرم ، بنشينم و ماه را نظاره كنم ..... و من ماه را دوست مي دارم ، نه به خاطر آن كه زيباست - كه زيبايي او بسي كوچك است در برابر زيبايي تو - بلكه او را دوست دارم ، از آنرو كه در بسياري از شبها تو را ديده است ... تو را ديده است و البته خجل شده است ، كه در برابر نور عظمت تو ،
چه ناچيز مي درخشد و چه كوچك ! و چه بي نور ! و يقين مي دانم كه تو نيز ماه را ديده اي . نيك باور دارم كه تصوير ماه ، در چشم هاي زيباي تو نيز درخشيده است و براي همين است كه دوست دارم تمامي شبها ، خيره خيره ، ماه را بنگرم تا تصويري كه در چشم تو درخشيده است ، در چشم من يعني ديدگان مرد عاشق آشفته نيز بدرخشد ! بگذار واسطه ي بين من و تو ، همين ماه باشد تا من دل خوش كنم به اين كه شايد زماني كه به ماه مي نگرم ، تو نيز در همان لحظه او را در حال نگريستن باشي و آن وقت ، ما ، من و مولا ، هر دو در يك لحظه ، به يك چيز نگريسته ايم و هردو در يك لحظه به ماه انديشيده ايم .... آه ! چه لذتي دارد اين احساس نزديك بودن به تو ! چه شوري دارد اين حس ِ هم احساس شدن با تو ! بگذار واسطه بين من و تو همين ماه باشد و بگذار تا من ، به اين واسطه ي بين ما بگويم كه چقدر در آرزوي توام! كه چقدر محتاج توام ! كه چقدر فدايي تو ام ! كه چقدر بي تو هيچ ام ! و چقدر بدون تو پوچ ! و چقدر .... ! آقاي من ! بگو كه آيا به ديدار عاشق دل سوخته ي خويش نمي آيي؟ و بگو كه آيا مي شود عاشقانه كسي را دوست داشت و در اين آرزو نبود كه تصويري از او داشت؟ و بگو كه من ، اين شيداي ديوانه ي سرگشته ي تو ، چه كنم با اين غم عظيم كه هيچ تصويري از تو ندارم ؟ پس بگذار كه تنها يك نظر ، حقيقت ماه را نظاره كنم . همان يك نظر مرا بس است . من همان يك نگاه را ، هر روز هزار بار ، در ذهن خويش مرور خواهم كرد . پس تنها يك نظر ! تنها يك نگاه ! براي يك لحظه ! براي قسمتي از لحظه اي ! .... آه ! چه كنم با دلي كه تو را مي خواهد ؟! چه كنم با قلبي كه همه آتش است از دوري تو ؟! چه كنم با چشمي كه تشنه ي باران اشك است از جدايي تو؟! چگونه خاموش باشم؟! چگونه آرام گيرم؟! چگونه آرامش يابم؟! تو را به مهر ! تو را به دوستي ! تو را به خدا! فقط يك نظر .... تنها يك نگاه!

يا صاحب الزمان خادمت را درياب

اللهم عجل لوليك الفرج

كجاست مولايم

دربه در دنبال اينم كه كجاست مولايم شنيدم كه هميشه رو به تماشاست مولايم

دلم اتش عشق را از مهدي آموخت نشان از آمدنش به فرداست مولايم

حقا كه عشق او مرا ديوانه كرد و رفت اين دل به درگاه تو بناست مولايم

سنگ را به آهن مي توان نرم كرد دل من به يك نگاهت فداست مولايم،

كه سراسرمحاسنم گريه عشق شود زين بنده چشمش به بالاست مولايم

صبر و طاقتم ز انتظارت خشكيد شب ها دستم به دامان خداست مولايم

بر اين بنده تنها و خسته نظري كن كه دستانش هميشه به دعاست مولايم

ملائك همه مات و مبهوط به سيماي تو ديده ي من نيز به عرش اعلاست مولايم

مرا درك نكردند زمين و زمان و خلقش عمر اين بنده حقير رو به فناست مولايم

درك نكردند كه چرا از تو مي گويم آقا اين دل بسته به عشق آقاست مولايم

نمازها و قنوت هايم بوي تو را مي دهند اين دل فداي تو سال هاست مولايم

اين زبان و اين دل همه ذكر تو گويند جمعه شب ها رو به صداست مولايم

كه كجايي اي نگار و عزيز من بيا اين گريه به خاطر مهدي تنهاست مولايم

پس از ظهور حضرت مهدي(عج) و گشودن شهرها و كشورهاي گوناگون، برخي ازشهرها و قبائل به رويارويي با حضرت مي پردازند كه به وسيله لشگريان امام(ع) سركوب مي شوند. گروهي كج انديش نيز سخن حضرت را در برخي مسائل نميپذيرند و به سركشي عليه او دست مي زنند كه دوباره به وسيله لشگريان حضرتمهدي(عج) سركوب مي گردند.

امام صادق(ع) مي فرمايند:« سيزده شهر و طايفه هستند كه مردم آنها باحضرت قائم(ع) به نبرد مي پردازند و حضرت با آنان مي جنگد. آنان عبارتند از: مردم كمه،مدينه،شام،بني اميه،بصره،دمنسيان،كردها و اعراب؛ قبائل: بنيضبه،غني،باهله،ازد و سرزمين ري».(1)

امام باقر(ع) درباره پرخاش گروهي به سخنان حضرت مهدي(عج) مي فرمايد:« وقتي مهدي(عج) پاره اي از احكام را بيان مي دارند و درباره برخي سنت ها سخن مي گويند گروهي به عنوان اعتراض و قيام عليه حضرت از مسجد بيرون مي روند. حضرت به يارانش دستور تعقيب آنها را صادر مي كند. سپاه حضرت در محله اي تمارين برآنان دست مي يابند و آنان را اسير كرده و نزد حضرت مي آورند. امام(ع) دستور مي دهد كه همگي آنها را سر ببرند و اين آخرين شورش و حركتي است كه عليه حضرت رخ مي دهد.(2)

فرزند ابي يعفور مي گويد:امام صادق(ع) به من فرمود:«... حضرت قائم(ع) هگامي كه ظهور كند سخناني براي شما مي گويد كه تاب و توان پذيرش آن را نخواهيد داشت. از اين رو عليه حضرت در شهر«رميله» قيام مي كنيد و با او مي جنگيد. حضتر نيز به رويارويي با شما مي پردازد و شما را به قتل مي رساند و اين شورش آخرين قيام عليه حضرت است».(3)

1-غيبة نعماني ص299؛ بحارالانوار ج 52 ص 363 و ج48 ص 84

2- بحارالانوار ج 52 ص 345 و تفسير برهان ج2 ص 83

3- بحارالانوار ج 52 ص 375 وج14 ص 279، بصائر الدرجات ص336

در پاره اي را روايات،از عاشورا به روز ظهور حضرت مهدي(عج) تعبير شده است. امام باقر(ع) مي فرمايند:«حضرت قائم(ع) روز شنبه كه روز عاشوراست قيام مي كند، روزي كه امام حسين(ع) شهيد شد»(1).

و نيز مي فرمايند:«آيا مي دانيد كه اين روز-عاشورا- چه روزي است؟ همان روزي است كه خداوند متعال توبه آدم و حوا را پذيرفت؛ همان روزي است كه خداوند دريا را براي بني اسرائيل شكافت و فرعون و پيروانش را غرق كرد و موسي(ع) بر فرعون پيروز شد. روزي است كه ابراهيم(ع) متولد شد. روزي است كه خداوند توبه قوم يونس(ع) را پذيرفت، روز تولد حضرت عيسي(ع) است و روزي است كه حضرت قائم(عج) در آن قيام مي كند»(2)

امام باقر(ع) مي فرمايد:« يكديگر را در روز عاشورا اينگونه تعزيت دهيد؛ خداوند اجر ما و شما را در مصيبت حسين(ع) بزرگ گرداند و ما و شما را از كساني قرار دهد كه به همراه ولي اش امام مهدي(ع) از آل محمد(ص)،طلب خون آن حضرت كرده، به خون خواهي او برخيزيم»(3)

خود حضرت مهدي(عج) نيز در زنده نگه داشتن ياد عاشورا مي كوشد. گواه آن داستان علامه بحرالعلوم است كه با آن همه كهولت سن و موقعيت علمي و اجتماعي، در صف سينه زنان امام حسين(ع) با وضعيتي خاص ظاهر مي شود و وقتي از او مي پرسند چرا چنين عزاداري مي كنيد؟ مي فرمايد: با رسيدن به دسته سوگواران چشمم به محبوب دل ها، امام عصر(عج) افتاد و ديدم آقا با سر و پاي برهنه در ميان انبوه عزاداران در سوگ پدرش حسين(ع) با چشماني اشك بار به سر و سينه خود مي زند. به همين جهت،قرار از كفم رفت و چنين به سوگواري پرداختم.(4)

1- كمال الدين ج2 ص 653،غبية طوسي ص 274

2- بحارالانوار ج 52 ص 285

3- مصباح المجتهد،مفاتيح الجنان

4- عاشورا و انتظار،پورسيد آقايي ص 27

منبع:www.raminahar.blogfa.com/cat-9.aspx

احیاى قرآن و معارف قرآنى

حور حركت نهضت جهانى امام مهدى، قرآن است و آن حضرت با تعلیم قرآن، آن را سرمشق زندگى انسان ها قرار خواهند داد.

دوران پس از ظهور حضرت مهدى (عج) بدون شك، والاترین و شكوفاترین و ارجمندترین، فصل تاریخ انسانیّت است. آن دوران، دورانى است كه وعده هاى خداوند درباره ى خلافت مۆمنان و امامت مستضعفان و وراثت صالحان، عملى مى گردد و جهان با قدرت الهى آخرین پرچمدار عدالت و توحید، صحنه ى شكوه مندترین جلوه هاى عبادت پروردگار مى شود.

در احادیث مختلف، گوشه هایى از عظمت آن دوران به تصویر كشیده شده است. ما در یک سلسله مقالات، به برخى از كارهایى را كه امام زمان (عج) براى ایجاد جامعه اى متكامل و ایده ال، انجام مى دهند، اشاره مى كنیم.

این نوشتار اولین مقاله از مباحث است که تقدیم شما عزیزان میگردد:

چند روز پیش بود که باز هم رسانه ها خبر فوت عالمی بزرگ را اعلام کردند و زمین از وجود مومنی دیگر خالی شد. رحلت علما و دانشمندان دینی موضوعی است که در احادیث آخرالزمانی پیش بینی شده است.

امیر مومنان، حضرت علی(علیه السلام) می فرمایند:

«و آن هنگامی است که مرگ فقهای راستین را یکی پس از دیگری برباید و امت محمد(صلی الله علیه و آله) نماز را ترک گویند.»(1)

رسول خدا(صلی الله علیه و آله) در این مورد فرمودند:

«هنگامی که دانشمندان شما کم شوند، قاریان شما از بین بروند، شما از دادن زکات ابا کنید، گناهان را علنی انجام دهید، صداهای شما در مساجد بلند شود، ... دانش را زیر پای خود بیفکنید، گفتارتان دروغ باشد، شیرینی مجالستان غیبت باشد، درآمدتان از طریق حرام به دست آید ... در چنین زمانی لعنت بر شما نازل می شود، ترس در میان شما انداخته می شود و نیروی شما بر علیه همدیگر به کارگرفته می شود.»(2)

منبع:www.raminahar.blogfa.com/cat-9.aspx

«سَنَسِمُهُ عَلَی الْخُرْطُوم».
«به زودی بر روی بینی اش مهر خواهیم زد».
( – سوره قلم: آیه ۱۶ . )
در تفسیر قمّی روایت کرده که این آیه مربوط به رجعت است، هنگامی که شاه ولایت حضرت امیرمؤمنان ( علیه السلام ) رجعت کند و دشمنان آن حضرت نیز برگردند، بر پیشانی آنها مهر می زند و نشاندار می کند، چنانکه چارپایان را داغ می زنند تا نشاندار شوند.
( – بحارالانوار: ج ۵۳، ص ۱۰۳ / نورالثّقلین: ج ۵، ص ۳۹۴٫ )
امام باقر ( علیه السلام ) در تفسیر این آیه فرمودند:
هنگامی که روی بینی کافران مهر زده شد، دیگر کار از کار گذشته است.
( – نورالثّقلین: ج ۵، ص ۳۹۵ . )

در احادیث دیگر نیز آمده است که:

در رجعت راه توبه بسته می شود و کسی که تا آن روز با دیدن حقایق ایمان نیاورده باشد دیگر ایمان آوردن او را سودی نمی بخشد.

عصای حضرت موسی ( علیه السلام ) در دست امیرمؤمنان ( علیه السلام )

در احادیث فراوانی از امیر مؤمنان ( علیه السلام ) روایت شده که فرمود:

«من صاحب عصا هستم، من صاحب میسم هستم».

( – بحارالانوار: ج ۳۹، ص ۳۴۳ و ج ۵۳ ص ۱۱۹ / نورالثّقلین: ج ۴، ص ۹۷ . )

در این حدیث منظور از «عصا» عصای حضرت موسی است که در دست آن حضرت خواهد بود، و «میسم» به معنای چیزی است که به وسیله آن بر پیشانی چارپایان داغ می زنند و نشاندار می کنند. چنانکه در آخرت امیرمؤمنان قسیم الجنّة و النّار هستند، در رجعت نیز دوست و دشمن را از یکدیگر جدا می سازند و بر روی بینی دشمنان به وسیله عصای موسی مهر باطله می زنند.

وقتی انسان خطایی می‌کند، عقوبت آن را هم باید به جان بخرد، حالا این عقوبت می‌تواند فقط در این دنیا باشد یا سرای دیگر و یا هم در این دنیا و هم در سرای دیگر. در ابعاد بزرگ‌تر وقتی جامعه‌ای نیز به فساد و گناه رو می‌آورد، باید عذابی را که خداوند بر آنان فرو می‌فرستد، گردن نهد. امت‌های عصر کنونی که به انواع فسادها،گناهان، سرکشی‌ها و ستمگری‌ها آلوده و از آفریننده هستی غافل شده‌اند، به یقین عذابی سخت‌تر خواهند داشت.

منبع:www.raminahar.blogfa.com/cat-9.aspx

شما را به خدا ببينيد

موبايلتان را برداريد و چك كنيد ببينيد شماره چه كساني را ذخيره كرده ايد؟

چه كساني را دل خودمان جاي داده ايم؟

شماره هاي مختلف؛آقا پسر ها در گوشي هاي خود دارند؛ سوسن1،سوسن2،سوسن3 وسوسن... مليكا1،مليكا2،مليكا..... تو را خدا ببينيد چه تعداد شماره خانم ها در گوشي تان هست؟

دخترها خانم در گوشي هاي خود دارند؛علي جون1،علي جون2، علي.....،و....

يك بار از خودتان پرسيده ايد كه چرا من شيعه بايد اينگونه باشم؟

يك بار به اين فكر كرده ايد كه چقدر از اينگونه كارها ضرر مي بينيد؟

اين همه هوادار در دل خود جاي داده ايد! يك بار پرسيده ايد كه مهدي فاطمه كجاست؟

ميان اين همه هوادار خوب در دل خودمان جايي هم براي مولايمان مهدي(عج) باز گذاشته ايم؟

مگر چه مي شود؟ آيا دختر و پسر شيعه در گوشي خود اين همه هوادار داشته باشد اما عشق مهدي را در سينه نداشته باشد!؟ چرا؟

مي دانيد امام زمان(عج) از دست اين چنين كارهاي جوانان امروزي چقدر عذاب مي كشند؟

آن مي فهمد كه دلش خدايي است و پاك. نه آنكه فكر دنيا دارد و تفكر شيطاني.

تو را خدا به خودمان بياييم. ديگر اين همه اخلاق و رفتار شيطاني بس است. بياييد براي مولايمان مهدي زهرا كاري بكنيم. مگر نمي خواهي طعم خوشبختي را بكشي اي جوان دختر و پسر! به خدا اگر مولايمان بيايد همه مان خوشبخت مي شويم. مگر آرزوي شما خوشبختي نيست!

به جان مولايمان قسم كه اگر يوسف زهرا بيايد ديگر براي هميشه خوشبخت و سعادتمند شده ايم

به جان مادرتان قسم ديگر از اين كارها دست برداريد اي جوانان دختر و پسر...

بياييد كاري كنيم كه ظهور آقا از اين ديرتر نشود