ماهواره روی من تاثیر ندارد چرا نگاه نكنم؟؟//

شنبه 7 تیر 1393 :: نویسنده : محمود گل محمدی

سوالات و شبهاتی در خصوص ماهواره

سوال1 - هر فردی باید خودش و خانواده اش عقل و شعور داشته باشند که هر چه می بینند روی شان تاثیر نگذارد. من وخانواده ام همه ی شبکه های ماهواره را نگاه می کنیم و هیچ تاثیری روی ما نگذاشته است. این موضوع به جنبه داشتن انسان ها برمی گردد. شما باید روی باطن انسان ها کار کنید نه ظواهر، راهنمایی بفرمایید؟

شما طوری حرف می زنید که انگار تمام مشکلات جامعه ی ما از ماهواره است. اگر با نگاه نکردن به ماهواره مشکلات حل می شود ما این کار را نمی کنیم. شما ضمانت کنید که مشکل گرانی، ازدواج جوانان و مسکن حل می شود، من هم کاری می کنم که دیگر کسی ماهواره نگاه نکند.

پاسخ 1- در جواب به سوالات بالا باید گفت که این اظهار نظر بوی انکار معاد می دهد. ایشان می گوید که ماهواره روی انسان تاثیر نمی گذارد، مگر عالم تمام شده است ،بخش اصلی عالم بعد از مرگ است. سوره عنکبوت آیه 64 (ان الدار آلاخرة) بیانگر این موضوع است. اگر خدا و دین گناه را بر من و شما حرام کرده است، از باب محبت خداست. آیت الله مجتبی تهرانی می فرمود: از باب محبت و غیرت خداست که حرام ها را بر ما حرام کرده است.

اگر بچه ی شما بخواهد بجای اسباب بازی با آشغال ها وكثافات بازی کند آیا شما اجازه می دهید ؟ آیا می گویید که بچه باید خودش جنبه داشته باشد؟ خیر، چون بچه هنوز به آن جنبه نرسیده است .پس چون ما هنوز به مرحله ی شعور آخرتی نرسیده ایم و شعور باطنی نداریم، کارهایی که ظاهرش خیلی زیباست و با کلاس است اما باطنش دردناک است برای ما مشخص نیست. لذا دین به ما فرموده است که حرام است.

مثلا انسان به جایی می رود که دود و آلودگی است ولی نمی تواند بگویید که انسان باید جنبه داشته باشد زیرا تاثیر آلودگی روی ریه و دستگاه تنفسی انسان غیرارادی است. اگرشماتوجه كنید می بینند که با دیدن برنامه های ماهواره حال نمازتان عوض شده است، نگاهتان نسبت به دعا، قرآن و روضه عوض شده، نگاهتان نسبت به معنویت و عالم آخرت عوض شده است. شما احتمال نمیدهید که نسل سوم و چهارم نسبت به دین کم قید بشوند؟ آیا از همه ی اینها خبر دارید؟ آیا شما باطن خودتان، آخرت و نسل های بعدی را چک کرده اید که آسیب ندیده اند؟ شاید ماهواره منافعی داشته باشد مثل کسب اطلاعات ولی قطعا ضررش از نفعش بیشتر است هم برای خودمان، هم برای نسل مان و برای آخرت مان.

شما میتوانید در مورد ماهواره مشاوره کنید. زیرا اثرات ماهواره بخاطر بی جنبگی نیست بلکه آثار طبیعی است. وقتی کسی در آتش برود قطعا می سوزد چه انسان با جنبه باشد چه بی جنبه . با جنبه ترین انسان ها مامورین آتش نشانی هستند ولی در بعضی مواقع در آتش جان خودشان را از دست می دهند .بعضی از آتش ها با لباس ایمنی هم انسان را می سوزاند. با داشتن تمام لباس های ایمنی دنیا باز آتش ماهواره انسان را می سوزاند. آیه 6 سوره تحریم هم این موضوع را یاد آور می شود. آتش روز قیامت که از اعمال ما می سوزد آنقدر شعله ور است که برایش افراد با جنبه و بی جنبه فرقی نمی کند. و همه را می سوزاند.

منبع:http://mgolmohammadi.mihanblog.com/post/category/12

سید حسین حائری فشارکی نقل کرده است که در ماجرای تنباکو و فتوای میرزای شیرازی که منجر به قطع استعمار انگلیس در ایران گردید، ـ میرزا شاگردان برجسته و فاضل خود را شب ها نزد خود فرا می خواند و با آنان در خصوص فتوا به حرمت تنباکو و عوارض این حرکت شرعی و سیاسی، بحث می کرد. سپس گفت و گو ها به صورت مکتوبی در می آمد؛ مرحوم میرزا آن ها را مورد مطالعه قرار می داد و گاهی حاشیه ای بر آن مکتوب می نوشت. زمانی سخن به این جا رسید که: بیم آن می رود که میرزا به تحریم تنباکو فتوا دهد، جانش به خطر بیفتد؛ در این صورت چه جوابی در پیشگاه خداوند خواهیم داشت؟
آیة الله سید محمد فشارکی بر این باور بود که در مقابل این فتوا ـ که موجب حفظ اقتدار و عزت مسلمانان است و مصلحت دینی در آن نهفته است ـ اگر میرزا هم به شهادت رسید، ضرر نکرده است. از این رو، روزی با اجازه استادش به حیاط اندرونی او وارد شد و خطاب به میرزا گفت:
شما حق استادی، تعلیم و تربیت و سایر حقوق بر من دارید؛ ولی خواهش می کنم به اندازه چند دقیق اجازه دهید تا من آزادانه نظر خود را بیان کنم.
میرزا از پیشنهاد او استقبال می کند و می فرماید: بگویید؛ سید محمد فشارکی می گوید:
سید! چرا معطلی؟ فکر نکنم از این که جانت به خطر می افتد هراسی به دل راه دهی، پس چه بهتر که بعد از خدمت به اسلام و تربیت علمی عده ای، به سعادت شهادت برسی که موجب رستگاری شما و افتخار ماست.
میرزای شیرازی جواب می دهد:
«من نیز چنین عقیده ای دارم ولی می خواستم به دست دیگری نوشته شود و امروز به سرداب مطهر (که امام عصر ـ عجل الله تعالی و فرجه الشریف ـ در آن جا غایب شده) رفتم و این حالت دست داد و نوشتم و فرستادم. ولله المستعان و له الشکر علی وضوح الحجه»

اخلاق علوی

نویسنده : محمود گل محمدی

یاد رفتارهای ناپسند و غیر انسانی با مسلمانان در غرب خاطرم را مکدر ساخت. از این همه بی‌انصافی در حق انسانهایی که تنها جرمشان مسلمانی است دلم گرفت. مقایسه رفتارهای مسلمانان و سایر ادیان مرا به یاد ماجرای مرد یهودی و حضرت علی ^_ع انداخت. حضرت به سمت کوفه می‌رفتند که در طول مسیر یک یهودی همراه ایشان شد. مرد یهودی که ایشان را نمی‌شناخت پرسید کجا می‌روید؟

حضرت پاسخ داد که عازم کوفه است .

مرد یهودی مشغول صحبت شد و آنقدر گرم گفتار بود که از مسیر کوفه عبور کرد و توجه نداشت. حضرت همچنان با او به ادامه مسیر پرداخت. وقتی صحبت‌های مرد یهودی به اتمام رسید متوجه شد که از راه کوفه عبور کرده، آنوقت رو کرد به حضرت که مگر شما کوفه نمی‌رفتید؟

حضرت علی_^ع فرمود: بلی من کوفه می‌رفتم ولی به جهت قطع نشدن صحبت شما و حق رفاقت که با من پیدا کردید قدری با شما آمدم،‌ اکنون به راه کوفه باز می‌گردم.

مرد یهودی شگفت زده شد و پرسید: آقا؛ آیا دستورات دینی شما این گونه است؟

حضرت علی_^ع فرمود: بلی دین ما این دستور را به ما داده که رفیق را بدرقه کنیم و حق رفاقت را ادا نماییم.

آن مرد یهودی با شنیدن این رفتار پسندیده مسلمان شد[1].

این رفتار کجا و ...

[1].معلمان اخلاق ، تالیف تاج لنگرودی ، بخش امام علی_^ع.

safdari.org

حکایاتی خواندنی از شیخ جعفر شوشتری

* شنیده شده كه مرحوم شهید ثالث می فرمود كه مرحوم شیخ جعفر شوشتری وارد قزوین شد و در منزل برادر شهید ثالث، حاجى ملا محمد صالح منزل كرد و آن مكان مشتمل بود بر بوستان پس هر یك به جایى خوابیدند و من هم در گوشه آن باغ خوابیدم چون پاسى از شب گذشت دیدم كه شیخ مرا صدا می كند كه برخیز و نماز شب بپا كن. عرض كردم بلى برمی خیزم. و شیخ از کنار من گذشت و من دیگر بار خوابیدم ناگاه دیدم كه احوالم متغیر شد و درد دلى به من عارض شد و از شدت درد بیدار شدم متوجه شدم كه تغییر احوالم به جهت شنیدن صدایی است كه شنیده می شود و از شنیدن آن بسیار ملول شدم و به دنبال آن روانه شدم. وقتی به نزدیك صدا رسیدم دیدم كه جناب شیخ با نهایت تضرع و زارى و گریه و بیقرارى به مناجات مشغول است. پس صداى آن جناب چنان تاثیرى در من گذاشت كه از آن شب تا بحال كه بیست و پنج سال از آن مسئله می گذرد هر شب برمی خیزم و به مناجات با قاضى الحاجات اشتغال دارم.

* میرزاى نورى(ره) در مستدرك مى نویسد: سید مرتضى نجفى كه مرد عادل و با تقوا و مورد اعتمادى است و در اوائل عمرش شیخ جعفر را درك كرده بود به من گفت، روزى شیخ جعفر براى نماز ظهر تاخیر كرد و به مسجد نیامد، مردم كه از آمدن شیخ ناامید شدند؛ نماز را به فرادا خواندند.

زمانی نگذشته بود كه شیخ وارد مسجد شد، و با ناراحتى مردم را سرزنش كرد كه چرا نماز را فرادا مى خوانید؟ مگر یك نفر عادل بین شما نیست كه به او اقتدا كنید؟ سپس مومنى را دید - كه تا اندازه اى امكانات مالى نیز داشت - نماز مى خواند. فورا به او اقتدا كرده، و به نماز ایستاد. مردم كه شیخ را دیدند به آن مومن اقتدا كرده همه پشت سر او ایستادند و اقتدا كردند. آن مومن بقدرى شرمنده شد كه نمى دانست چگونه نماز را تمام كند. پس‏ از اداى نماز ظهر كنار رفته به شیخ عرض كرد: باید نماز عصر را خود جناب عالى امامت كنید. شیخ خوددارى كرد، و او اصرار نمود تا این كه بالاخره شیخ گفت: حال كه اصرار مى كنى، اگر پولى بدهى كه همین جا بین فقرا تقسیم كنیم از امامت تو صرفنظر مى كنم. آن مرد پذیرفت و دویست شامى كه (پول رایج آن زمان بود) به شیخ پرداخت و شیخ جعفر قبل از شروع به نماز عصر دستور داد فقرا را جمع كنند و پولها را بین آنها تقسیم نمود، سپس به نماز ایستاد.

* از شخصیت بزرگی شنیدم كه روزی آیة‏الله‏ شیخ جعفر شوشتری(ره) با جمعی از تجار و مؤمنین، در كاروانسرایی نشسته بودند. مردم مسائل مذهبی را از ایشان می‏پرسیدند و شیخ پاسخ می‏داد. ناگاه دیدند به یك باره حال شیخ دگرگون شده، شروع به گریستن كرد.

همه حاضران تعجب كردند كه گریه ایشان برای چیست. سرانجام یك نفر پرسید: آقا گریه شما برای چیست؟ ایشان با دست به گوشه‏ای اشاره كرد كه در آنجا الاغی بود و تازه بار آن را به زمین گذاشته بود. سپس گفت: این الاغ را ببینید! من او را نگاه می‏كردم؛ دیدم پس از بارگیری به من نگاه می‏كند و با نگاه خود به می‏گوید: ای شیخ! ای عالم و ای انسان! دیدی من چگونه بارم را به سلامت به منزل رساندم، آیا تو هم بار خویش را، یعنی بار امانت را سالم به منزل رسانیدی؟ گریه‏ام برای این است كه یك حیوان چگونه می‏تواند با سربلندی بارش را به منزل برساند؛ اما من كه انسان هستم، نتوانم و در نتیجه، پیش مولایم سرشكسته هستم.

* از بزرگان شنیده‏ام كه آیة‏الله‏ شیخ جعفر شوشتری(ره) روزی برای اقامه نماز جماعت به مسجد رفته بودند. یكی از مؤمنین مبلغی از وجوهات شرعیه به محضرشان تقدیم داشت. معظم له بلافاصله اعلام فرمود هر كس نیازمند است، از این وجوه بردارد.

نیازمندان از آن وجوه شرعیّه بهره‏ مند شدند. سپس سیدی با شتاب از راه رسید. پس از فهمیدن ماجرا، به محضر مرحوم شیخ شرفیاب شد و عرض حاجت نمود. آقا با كمال ادب فرمودند: آقا سیّد متأسفانه شما دیر تشریف آوردید، دیگر چیزی از آن پول‏ها باقی نمانده است. سید از شنیدن این سخن شدیدا آزرده شد و با كمال جسارت و بی‏ ادبی، آب دهان خویش را به محاسن شیخ بزرگوار انداخت. با توجه به این كه این اهانت بسیار ناراحت كننده بود و اغماض از آن بسیار مشكل، حتی حاضران از مشاهده ماجرا بسیار متأثر و برآشفته شدند و می‏خواستد سیّد عاری از نزاكت را ادب كنند، ولی شیخ با كمال متانت از جا برخاست و نخست مردم را امر به خودداری و آرامش نمود، سپس دو گوشه دامنش را به دست گرفت و در بین صفوف جماعت به راه افتاد و فرمود هر كسی ریش شیخ را دوست می‏دارد، به این سید كمك كند.

مردم به احترام شیخ كمكهای فراوانی كردند و از حلم و تحمّل و بزرگوای شیخ تعجب نمودند. شیخ تمام پول‏ها را به سید بخشید و عذرخواهی نمود.

كم مباش از درخت سایه فكن هر كه سنگت زند، ثمر بخشش

* "محدث کاظمینی" در تکلمه، "محدث نوری" در دارالسلام و "محدث قمی" در فواید، به ذکر محاسن و فضائل اخلاقی و مراتب علمی به خصوص زهد و تقوای شیخ جعفر شوشتری پرداخته و صاحب ترجمه را کراماتی بر شمرده اند.

علامه نوری با حاج شیخ جعفر معاصر بود و حکایتی از زبان خود شیخ جعفر شوشتری نقل می فرماید. خلاصه آن که شوشتری پس از خاتمه درس از نجف به زادگاه خویش مراجعت می نماید. وی می گوید: مدتی مردم را از روی کتاب(تفسیر صافی محسن فیض) موعظه می نمودم و از روی کتاب روضة الشهدا برای آنها روضه می خواندم و از حفظ، بیانی نداشتم.

سالی بدین منوال گذشت و از این که ملای کتابی (از رو خواندن) بودم خیلی رنج می بردم. مایل بودم ناصحی نطاق و ذاکری شیوا و زبان آور باشم. به ائمه مخصوصا سالار شهیدان متوسل بودم و در عین حال تا نیمه شبها راه چاره می جستم تا به خواب فرو می رفتم.

سرانجام شبی در عالم رؤیا دیدم، که گویی در صحرای کربلا هستم و همانگونه که شنیدیم دو لشکر به روی هم صف بسته اند (صفی نابرابر) من خود را سریع به خیمه گاه حسینی(علیه السلام) رسانیدم، وارد خیمه شدم و سلام کردم. آن حضرت پس از التفاتی مرا به کنار خویش خواند و به حبیب بن مظاهر فرمود: حبیب برای میهمان عزیز آب که نداریم، با آن مختصر آرد و روغن، غذایی آماده ساز. حبیب برخاست و به دستور حضرت عمل نمود و من مختصری از آن غذا را خوردم و بیدار شدم و بعد از آن به برکت آن غذا، بدون کتاب سخنرانی می کردم.

که البته شایان ذکر است که ایشان از بهترین وعاظ جهان تشیع گردید .

منبع:http://mgolmohammadi.mihanblog.com/post/category/9

بهتر از کیمیا : دستورالعملی از مرحوم آیت الله نخودکی که مناسب برای انجام شدن هر خواسته‌ای است

* دستورالعملی که برای انجام شدن هر خواسته‌ای، مناسب است:

بعد از نمازهای واجب

یک بار آیه الکرسی را تا «هو العلی العظیم» می‌خوانی: اللّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ لاَ تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلاَ نَوْمٌ لَّهُ مَا فِی السَّمَوَتِ وَمَا فِی الأَرْضِ مَن ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلاَ یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِمَا شَاء وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّمَوَتِ وَالأَرْضَ وَلاَ یَؤُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ ؛

و بعد تسبیحات فاطمه زهرا سلام الله علیها را می‌گویی؛

و بعد سه بار سوره توحید «قل هو الله احد» را می‌خوانی؛

و بعد سه بار صلوات می‌گویی: اللهم صل علی محمد و آل محمد؛

و بعد سه بار آیه مبارکه: وَمَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ وَمَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیْءٍ قَدْرًا (سوره طلاق آیه 2 و 3)
هرکس تقوای الهی پیشه کند، خداوند راه برونشو ( و نجات از مشکلات) برایش فراهم می‌کند و او را از جایی که گمان ندارد روزی می‌دهد، و هرکس بر خداوند توکل کند خدا او را بس است (وکفایت امرش را می‌کند)، خداوند فرمان خود را به انجام می‌رساند، و خدا برای هر چیزی اندازه‌ای قرار داده است.

منبع:http://mgolmohammadi.mihanblog.com/post/category/9

مفهوم اعراض ازوطن 

اینکه می گویند فلانی از وطن اصلی خود اعراض کرده یعنی چه؟ در این صورت حکم نماز و روزه در وطن اصلی که از آن اعراض کرده چه می شود؟

آیات عظام حضرت امام خمینی(ره)، مقام معظّم رهبری(مدّ ظلّه):

اعراض از وطن یعنی ترک وطن و تصمیم به عدم اقامت در آن یعنی دیگر قصد زندگی کردن در آنجا نداشته باشد. نماز در چنین مکانی شکسته است و روزه نیز صحیح نمی باشد، مگر اینکه قصد ده روز کند.

ایت الله خامنه ای : مفهوم اعراض از وطن
من متولد شهرستان شهریار هستم و تا بیست سالگى همان‌جا ساکن بوده‌ام. بعد از ازدواج به تهران رفتم و حدود هشت سال نیز ساکن تهران بوده و آنجا را هم به عنوان وطن انتخاب نمودم. در سال 1380 به قم آمدیم و در قم قصد توطن نمودیم، بعد از مدتى تصمیم گرفتیم دیگر به تهران و شهریار برنگردیم. خدمت عالمى رفتیم ایشان فرمودند همین که دوست نداشته باشید به شهریار و تهران برگردید یعنى اعراض کرده‌اید و دیگر آنجا حکم مسافر را دارید، آیا این کلام صحیح است؟ در ضمن اگر من از اعراض خودم پشیمان شده باشم آیا راهى براى تغییر نظر هست؟
ج) مراد از اعراض، عدم علاقه به بازگشت نیست بلکه منظور خروج از وطن با تصمیم به عدم بازگشت به آن براى سکونت است و در صورت تحقق اعراض، دیگر حکم وطن مترتب نخواهد شد، مگر اینکه بازگردید و قصد زندگى در مدت قابل ملاحظه‌اى مثل حدود هفت، هشت سال در آنجا را داشته باشید.

آیت الله مکارم شیرازی(دامت برکاته): بدین معناست که کسی قصد بازگشت به وطن اصلی برای اقامت مستمر در آنجا ندارد. حال اگر این مثلاً برای دیدن اقوام و پدر و مادر خویش یا انجام دادن کاری به وطن اصلی مراجعه کنید، نمازش شکسته است و روزه اش صحیح نمی باشد، مگر اینکه قصد ده روز کند.ضمناً از نظر آیت الله مکارم شیرازی(دامت برکاته) هر گاه شخصی قصد بازگشت به وطن سابق را جهت سکونت مستمر داشته باشد ولی عملاً مدّت طولانی گذشته (مثلاً 5 سال) و هنوز بازنگشته اعراض عملی حاصل شده و نماز و روزه اش در آنجا شکسته است.

بعبارت دیگه : در صورتى که از آنجا اعراض کرده باشید، یعنى قصد نداشته باشید جهت سکونت مستمر به آنجا بازگردید، نماز و روزه شما در آنجا شکسته است. مگر اینکه هر سال، سه چهار ماه در آنجا اقامت داشته باشید.
هرگاه شخصى قصد بازگشت به وطن سابق را جهت سکونت مستمر داشته باشد، ولى عملا مدّت طولانى گذشته (مثلا پنج سال) و هنوز بازنگشته، اعراض عملى حاصل شده، و نماز و روزه اش در آنجا شکسته است. مگر اینکه سالی سه چهار ماه، هر چند به صورت پراکنده در آنجا سکونت داشته باشد.

آیت الله سیستانی : اگر از وطن اصلی اعراض کرده باشید به این معنی که مطمئن هستید در آینده برای سکونت به آنجا بر نمی گردید نماز در آنجا شکسته است مگر اینکه بخواهید 10 روز در آنجا بمانید. بله اگر حضور شما در آن شهر زیاد باشد به حدی که هر ساله جمعا یک سوم سال (هرچند متفرقه) در آنجا بمانید حکم وطن را دارد. اگر مجموع حضورش در زادگاه سالیانه سه ماه باشد وطن او حساب می شود .

آیت وحید خراسانی : کسی که از وطنش اعراض کرده مادامی که آنجا را برای اقامت و زندگی دائمی خود اختیار نکرده در آنجا مسافر است و مراد از اعراض این است که احتمال عقلائیب نمی دهد که برای زندگی و اقامت دائمی به آنجا برگردد و کسی که چنین احتمالی نمی دهد هر گاه به وطن خود برود احکام مسافر را دارد.

منبع:http://mgolmohammadi.mihanblog.com/post/category/4

حکم وطن در روزه و اعراض از آن

«وطن» و «اعراض از وطن» دو اصطلاحی هستند که در فقه، به خصوص در بخش احکام نماز و روزه، کاربرد فراوانی دارند و کمتر مسلمانی پیدا می شود که با احکام آن سر و کار نداشته باشد.

حکمی که این دو عنوان با خود یدک می کشند حکمی است آسان و همه فهم؛ اما آنچه که بحث را در این زمینه دامنه دار می کند تعریف و تبیین این دو اصطلاح است که این نوشته به آن می پردازد.

حکم کلی

حکم کلی این دو که فقها بر آن هم نظرند این است که اگر کسی در وطنش بود نمازش کامل است و روزه اش را هم باید بگیرد؛ اما اگر از وطن خود اعراض کرد نمازش در آنجا شکسته است و روزه هم نمی تواند بگیرد مگر آنکه تصمیم بگیرد که حداقل ده روز در آنجا بماند.

کجا وطن است؟

از مجموع آرای مراجع معظم تقلید، استفاده می شود که شش قسم وطن وجود دارد که در ادامه به تعریف هر یک از آنها می پردازیم.

1. وطن اصلی: محلی است که شخص در آن متولد شده و نشو و نما کرده و وطن پدر و مادری اوست. (همه مراجع اتفاق نظر دارند).

2. وطن اتّخاذی: محلی است که شخص آنجا را برای اقامت و زندگی دائمی خود برگزیده باشد. (آیات عظام بهجت، تبریزی، خامنه ای، فاضل، و مکارم)(1)

3. وطن قهری: محلی است که شخص بدون قصد اقامت دائمی آن قدر در آنجا سکونت می کند که عرفاً از اهالی آنجا به حساب می آید. (آیات عظام خامنه ای، فاضل، بهجت)(2)

4. وطن تبعی: محلی است که به تَبَع دیگری برای کسی وطن شده باشد. کسانی که در معیشت (گذران زندگی) و اراده در انتخاب محل زندگی، استقلال نداشته و تابع شخص دیگری باشد، در وطن هم تابع او خواهد بود. (همه مراجع محترم تقلید، البته با اختلافاتی جزئی)

5. وطن حکمی (مقرّ سُکنی): محلی است که شخص آنجا را برای مدت قابل ملاحظه ای(3) به عنوان محل زندگی خود قرار داده و مانند کسی که آنجا وطنش است در آنجا زندگی می کند (که اگر مسافرتی برای او پیش بیاید دوباره به همان جا باز خواهد گشت). این امر به طوری است که وقتی در آنجا اقامت دارد عرف او را مسافر نمی داند. (فقط آیات عظام تبریزی، زنجانی و مکارم) که باید توجه داشت که چنین جایی وطن نیست ولی برای نماز و روزه، حکم وطن را دارد.

. چهار قسم اول وطن که عرفی هستند با دو شرط از وطن بودن خارج می شوند:

یک. مهاجرت از آنجا دو. قصد اعراض (که توضیح آن به زودی خواهد آمد).

وطن حکمی، چون در واقع وطن نیست و تنها در حکم وطن است به محض مهاجرت از آنجا، دیگر حکم وطن را نخواهد داشت و نیازی به قصد اعراض ندارد؛ بنابراین شخص بعد از مهاجرت، هر وقت به آنجا سفر کند باید به احکام مسافر عمل کند.(4)

اعراض از وطن چگونه است؟

اعراض از وطن یعنی مهاجرت از وطن با این قصد که دیگر برای سکونت و زندگی به آنجا بازنگردد؛ پس تا زمانی که کسی در وطن خود سکونت دارد یا بدون قصد اعراض از وطن خود مهاجرت کرده است، آنجا همچنان وطن اوست؛ هر چند سالها به آنجا نرود.

قیدهایی که در فتوای مراجع عظام تقلید نیاز به دقت دارد

مهاجرت با قصد عدم بازگشت

امام خمینی (ره) در توضیح اعراض از وطن می فرماید: مراد از اعراض، خروج از وطن با تصمیم بر عدم بازگشت به آن براى سكونت است.(5)

مهاجرت با عدم قصد بازگشت

حضرت آیت الله مكارم شیرازی در پاسخ به سوالی فرموده اند: اعراض تنها به نیت نیست هرگاه قصد نداشته باشید به وطن اصلی برای اقامت مستمر در آینده نزدیک برگردید اعراض محسوب می شود.(6)

اعراض قهری

بنا بر نظر بعضی از مراجع عظام تقلید گاهی اعراض به صورت قهری رخ می دهد بدون اینکه فرد قصد اعراض کرده باشد و این در صورتی است که فرد عملا در شرایطی قرار بگیرد که امیدی به بازگشت برای زندگی در وطن خود را نداشته باشد.

حضرت آیت الله مکارم شیرازی در پاسخ به این سوال که آیا خروج زن از وطن الزاماً به تبعیّت از شوهر اعراض محسوب مى شود یا بستگى به قصد و نیّت او دارد؟ فرموده اند: بستگى به قصد و نیّت خود زن دارد چنانچه امیدوار باشد که شوهر را بازگرداند اعراض نیست و اگر امیدى ندارد اعراض قهرى حاصل است.(7)

مرحوم آیت الله بهجت در پاسخ به سوالی می فرمایند: با فرض این كه قطع امید كرده است، اعراض قهرى حاصل مى‌شود.(8)

مرحوم آیت الله تبریزی می نویسند: در تحقق اعراض، قصد لازم نیست، همین كه شخص بداند دیگر براى سكونت به وطن سابق برنمى‌گردد - هر چند براى ماندن در مدتى از سال مثل یك ماه یا دو ماه در هر سال - اعراض محقق شده است.(9)

اعراض عرفی

در بعض موارد، به واسطه طول مدّت و غفلت از وطن اوّلى، بر حسب عرف، اعراض، صدق مى‌نماید.(10)

به نظر می رسد مرحوم آیت الله بهجت اصل در اعراض را اعراض عرفی دانسته و مهاجرت و قصد عدم بازگشت را مقدمات لازم برای تحقق آن می داند. در استفتائی از ایشان پرسیده اند: اعراض از وطن آیا فقط باید قصدى باشد یا عملى هم مى‌شود؟ ایشان در جواب فرموده اند: باید هم قصدى باشد و هم عملى هر دو با هم به تناسب موارد كه صدق عرفى به طور قطعى و جزمى محقق شود.(11)

پی نوشت ها:

1)از اینکه برای اختصار و پرهیز از طولانی شدن عبارتها، اسامی آیات عظام و مراجع معظم تقلید را بدون القاب آورده ایم، پوزش طلبیده و از خداوند متعال برای مراجع درگذشته علوّ درجات و برای مراجع حاضر عزت روز افزون مسألت داریم.

2)آیات عظام تبریزی، زنجانی و مکارم: چنین محلی، وطن نیست و تنها حکم وطن را دارد (وطن حکمی است) یعنی در آنجا باید به احکام وطن عمل کند.

3)آیات عظام تبریزی: حداقل ده سال؛ زنجانی: حداقل پنج یا شش سال؛ مکارم: دو سال هم کفایت می کند.

4)در تنظیم این بخش از کتاب ارزشمند «احکام مسافر» نوشته جناب آقای محمد اندروافر بهره برده ایم.

5)توضیح المسائل (محشى - امام خمینى)؛ ج‌1، ص 745 س 694 و نیز أجوبة الاستفتاءات (فارسی- خامنه اى)؛ ص: 143و 6)نیز جامع المسائل (فارسى - فاضل)؛ ج‌1، ص: 129

7)پایگاه اطلاع رسانی حضرت آیة الله العظمی مکارم شیرازی (*)

8)همان و نیز مجمع المسائل (للگلبایگانی)؛ ج‌4، ص: 136 و نیز جامع الأحكام (صافى)؛ ج‌1، ص: 107

9)استفتاءات(بهجت)؛ ج‌2، ص: 409 س3029

احكام نگاه/پوشش و معاشرت با نامحرم

احکام نگاه، پوشش و معاشرت با نامحرم

نگاه به زن نامحرم

351. نگاه به زن نامحرم جایز نیست مگر به صورت و دست‌ها تا مچ در صورتى که زینت و آرایش نشده باشد، بدون قصد لذّت و ریبه.

نگاه زن به مرد نامحرم

352. نگاه به سر و صورت و گردن و دست‌ها تا جایى که معمولاً نمى‌پوشانند بدون قصد لذت و ریبه اشکال ندارد.

نگاه زن به بچه ممیّز و پوشش در مقابل او

353. اگر بچه‌ى ممیّز، به مرحله‌اى رسیده که نگاه کردن به او یا نگاه او به زن، موجب تهییج شهوت مى‌شود، نگاه زن به بدن او جایز نیست و باید خود را نزد او بپوشاند.

نگاه به فیلم و عکس نامحرم

354. نگاه به فیلم و عکس نامحرم به قصد لذّت و ریبه حرام است و بدون قصد لذّت اگر ایشان را نشناسد و مستلزم مفسده‏اى نباشد اشکال ندارد.

مقدار مجاز نگاه کردن در ازدواج

355. کسى که مى‌خواهد با زنى ازدواج نماید براى اطلاع و آگاهى از او مى‌تواند به صورت، دست، مو و محاسن او بدون قصد لذّت نگاه ‏کند ـ اگر چه قهراً لذّت حاصل شود ـ مشروط بر اینکه اولاً اطلاع و آگاهى قبلى نداشته باشد و ثانیاً علم نداشته باشد که به او جواب ردّ ‏مى‌دهند.

دیدن تصویر برهنه

356. نگاه‌‏ کردن به فیلم‏‌ها و تصاویر، حکم نگاه‏‌ کردن به اجنبى را ندارد و در صورتى که از روى شهوت و ریبه نباشد و مفسده‏اى هم بر آن مترتب نشود، شرعاً اشکال ندارد، ولى با توجه به اینکه دیدن تصویر برهنه‏‌اى که شهوت برانگیز است، غالباً از روى شهوت بوده و به همین دلیل مقدمه ارتکاب گناه مى‏‌باشد، حرام است.

مشاهده کشتى مردان توسط زنان

357. مشاهده کشتى مردان توسط زنان اگر به صورت حضورى در میدان کشتى باشد و یا آن را به‌طور زنده و مستقیم از تلویزیون ببینند (بنا بر احتیاط واجب) و یا به قصد لذت و ریبه بوده و یا در آن خوف ارتکاب گناه و فساد وجود داشته باشد، جایز نیست و در غیر این صورت اشکال ندارد.

نگاه به فیلم و تصویر اعضاى بدن

358. نگاه‌کردن به فیلم‏ و تصویر اعضاى بدن انسان فى‏ نفسه اشکال ندارد به شرط اینکه به قصد لذت نبوده و خوف ارتکاب حرام هم وجود نداشته باشد. ولى نگاه به فیلم یا عکس عورت دیگران خالى از اشکال نیست.

تخیّل شهوت ‌انگیز

359. تخیّل همسر به قصد تحریک شهوت اگر حرامى مانند انزال بر آن مترتّب نشود، مانعى ندارد ولى احتیاط در ترک تخیّل زن اجنبى به قصد مذکور مى‌‌باشد.

خلوت با نامحرم

360. اگر مرد و زن نامحرم در محل خلوتى باشند که کسى در آنجا نباشد و دیگرى هم نمى‌تواند وارد شود، چنانچه بترسند که به حرام بیفتند باید از آنجا بیرون بروند.

تحصیل در دانشگاه مختلط

361. وارد شدن به مراکز آموزشى مختلط براى تعلیم و تعلّم اشکال ندارد، ولى بر زنان و دختران حفظ حجاب واجب است و بر مردان هم واجب است از نگاه حرام خوددارى نموده و همچنین از اختلاطى که موجب خوف فتنه و فساد است، اجتناب شود.

آموختن رانندگى زنان با راهنمایى مردان

362. آموختن رانندگى با کمک و راهنمایى مرد اجنبى در صورتى که با مواظبت بر حجاب و عفاف و اطمینان به عدم وقوع در مفاسد همراه باشد، اشکال ندارد، ولى درعین حال شایسته است که یکى از محارم وى همراه او باشد، بلکه اولى این است که آموزش رانندگى به کمک مربّى زن یا یکى از محارم صورت بگیرد.

حجاب زن

363. زنان باید تمام سر و بدن خود را به جز صورت و دست‌ها تا مچ که زینت و آرایش نشده باشد با لباسى که توجه نامحرم را جلب نکند، بپوشانند.

364. پوشیدن چیزى که از جهت رنگ یا شکل و یا نحوه پوشیدن باعث جلب توجه اجنبى شود و موجب فساد و ارتکاب حرام گردد، جایز نیست.

حجاب با کلاه‌گیس

365. استفاده از کلاه‌گیس براى حجاب مجزى نیست.

زینت بانوان

366. استفاده زنان از زیورآلات و زینت و آرایش نمودن خود، اشکال ندارد، لکن باید از نامحرم پوشانده شود.

پوشاندن زینت و آرایش بانوان

367. زینت و زیور زنان مثل حلقه نامزدى یا آرایش معمولى ابروها، در صورتى که عرفاً زینت محسوب شود باید از نگاه نامحرم پوشانیده شود.

منبع:http://mgolmohammadi.mihanblog.com/post/category/4

احكام مبتلی به پزشكی جمعه 17 مرداد 1393 :: نویسنده : محمود گل محمدی

احکام پزشکى

استفاده از عورت مصنوعى در آموزش پزشکى‌

372. آلت و عورت مصنوعى حکم عورت واقعى را ندارد و نگاه‌ کردن و لمس آنها اشکال ندارد مگر آنکه به قصد ریبه بوده و یا موجب تحریک شهوت گردد.

لمس و نگاه حرام در حین آموزش پزشکى

373. تحصیل و فراگیرى علم پزشکى از طریق معایناتى که فى نفسه حرام هستند در مواردى که یاد گرفتن این علم و شناخت راههاى درمان بیماریها متوقف بر آن باشد، اشکال ندارد مشروط به اینکه دانشجو اطمینان داشته باشد که توانائى نجات جان انسانها در آینده متوقف بر اطلاعاتى است که از این طریق به دست مى‌آید و همچنین مطمئن باشد که در آینده در معرض مراجعه بیماران بوده و مسؤلیت جان آنان را بر عهده خواهد داشت.

374. مجّرد این که معاینه پزشکى نامحرم، از برنامه‏‌هاى آموزشى و یا از تکالیف استاد به دانشجو است، مجوّز شرعى براى ارتکاب امر خلاف شرع نمى‌‏شود، بلکه ملاک جواز، فقط نیاز آموزشى براى نجات جان انسان و یا اقتضاء ضرورت مى‏‌باشد.

رجوع به پزشک غیر همجنس

375. اگر معالجه مستلزم لمس و نگاه حرام باشد با امکان رجوع به پزشک همجنس، رجوع به غیر همجنس جایز نیست.

جراحى زیبایى

376. جراحى زیبایى فى‏ نفسه اشکال ندارد.

پوشاندن بینى بعد از جراحى زیبایى

377. کسى که عمل زیبایى روى بینى انجام داده پوشاندن آن واجب نیست.

تاتو کردن ابرو

378. تاتو کردن ابرو براى زنان مانع ندارد، ولى اگر در نظر عرف زینت محسوب مى‌شود باید از نامحرم بپوشانند.

جلوگیرى از بچه‌دار شدن

379. جلوگیرى از بچه‌دار شدن فى نفسه منعى ندارد و در زنان باید با اجازه شوهر باشد، لکن از لمس و نگاه حرام باید اجتناب شود.

جلوگیرى دائمى از باردار شدن

380. جلوگیرى دائمى از باردارى براى زنى که از خطر باردارى خوف دارد جایز است بلکه اگر حاملگى براى حیات مادر خطر داشته باشد، باردار شدن به طور اختیارى جایز نیست. و نیز اگر جلوگیرى دائمى با یک غرض عقلایى ـ مثل اینکه زنى است که زمینه مساعدى براى به دنیا آوردن فرزند معیوب دارد ـ صورت بگیرد و ضرر قابل توجهى هم نداشته باشد و با اجازه شوهر باشد، اشکال ندارد.

بستن لوله‌هاى منى مرد

381. اگر بستن لوله‌هاى منى مرد با یک غرض عقلایى صورت بگیرد و ضرر قابل ملاحظه‏‌اى هم نداشته باشد، فى‏ نفسه اشکال ندارد.

سقط جنین

382. سقط جنین شرعاً حرام است مگر آنکه استمرار حاملگى براى حیات مادر خطرناک باشد که در این صورت سقط جنین قبل از ولوج روح، اشکال ندارد، ولى بعد از دمیدن روح جایز نیست حتّى اگر ادامه حاملگى براى حیات مادر خطرناک باشد، البته اگر استمرار باردارى، حیات مادر و جنین هر دو را تهدید کند و نجات زندگى طفل به هیچ وجه ممکن نباشد ولى نجات زندگى مادر به تنهایى با سقط جنین امکان داشته باشد، سقط جنین جایز است.

سقط جنینى که بیمارى‌‌هاى خطرناک دارد

383. اگر تشخیص بیمارى‌هاى خطرناک در جنین قطعى است و داشتن و نگهداشتن چنین فرزندى موجب حرج مى‏باشد، در این صورت جایز است قبل از دمیده شدن روح، جنین را اسقاط کنند ولى بنا بر احتیاط، دیه آن باید پرداخت شود.

تشریح جسد میت

384. اگر نجات نفس محترمى یا کشف مطالب جدید علم پزشکى که موردنیاز جامعه است و یا دستیابى به اطلاعاتى راجع به بیمارى‌‌هایى‌ که زندگى مردم را تهدید مى‏کند، منوط به تشریح جسد میّت باشد، این عمل اشکال ندارد، ولى واجب است تا حد امکان از جسد میّت مسلمان استفاده نشود، و اجزائى هم که از جسد فرد مسلمان جدا مى‌‌شوند در صورتى که دفن آنها با جسد، حرج یا محذورى نداشته باشد واجب است با خود جسد دفن شود در غیر این صورت دفن آنها به‌طور جداگانه یا همراه با میّت دیگر جایز است.

تلقیح مصنوعى

385. تلقیح آزمایشگاهى اسپرم و تخمک زن و شوهر فى نفسه اشکالى ندارد، و کودک نیز ملحق به آنها مى‌‌باشد، ولى واجب است از مقدمات حرام مانند لمس و نظر اجتناب شود.

386. تلقیح زن از طریق نطفه مرد اجنبى فى‏‌نفسه اشکال ندارد ولى باید از مقدمات حرام از قبیل نگاه و لمس حرام و غیر آنها اجتناب شود و به هر حال در صورتى که با این روش کودکى به دنیا بیاید، ملحق به شوهر آن زن نمى‌‏شود بلکه ملحق به صاحب نطفه و به زنى است که صاحب رحم و تخمک است.

387. اگر اسپرم غیرشوهر با تخمک غیرزوجه در رحم زوجه قرار گیرد جنین پدید آمده به صاحب اسپرم و تخمک تعلق دارد و فرزند نسبى این زن و شوهر نیست و از آنان ارث نمى‌‌برد و از نظر محرم و نامحرمى باید احتیاط کنند، ولى اگر پس از وضع حمل از صاحب رحم شیر بخورد ـ با شرایط رضاع ـ‏ به او محرم مى‌‌شود.

388. اگر مردى‌، همسرش قدرت تخمک‌گذارى ندارد، جایز است اسپرم خود را با تخمک زن اجنبى در خارج از رحم تلقیح مصنوعى کند و سپس نطفه لقاح یافته را به رحم همسر خود منتقل کند به شرط اینکه از مقدمات حرام اجتناب شود، و کودکى که از این راه متولد مى‌‌شود ملحق به صاحب اسپرم و تخمک مى‌‌باشد و الحاق آن به صاحب رحم مشکل مى‌‌باشد لذا باید نسبت به احکام شرعى مربوط به نسب، احتیاط رعایت شود.

پیوند اعضاى حیوان به بدن انسان

389. پیوند اعضاى حیوان به بدن انسان مانع ندارد ولى نماز خواندن با آن اشکال دارد مگر اینکه از قبیل چیزهایى باشد که داراى حیات است که با پیوند آن به بدن انسان حیات پیدا کند و جزو بدن انسان گردد و یا از حیوان حلال گوشت مذکى استفاده شده باشد.

فروش خون

390. فروش خون اگر به قصد عقلایى مشروع باشد، اشکال ندارد.

فروش اعضاى بدن

391. اگر برداشتن اعضاى بدن موجب ضرر معتنابه نباشد، فروش آنها اشکال ندارد به خصوص اگر نجات نفس محترمى متوقف بر آن باشد.

تداوى با محرّمات

392. اگر به گفته‌ى طبیب حاذقِ ثقه، معالجه متوقّف بر استفاده از محرمات باشد، اشکال ندارد.

تداوى با خمر

393. معالجه با شراب و سایر مُسکرات در صورتى که یقین داشته باشد بیمارى قابل علاج بوده و علاج هم منحصر در استعمال آن است و عدم استعمال منجر به مرگ یا چیزى نزدیک آن مى‌شود، به مقدار رفع ضرورت جایز است.

استمنا براى آزمایش و معالجه

394. عمل استمنا در مقام معالجه، در صورتى که درمان، متوقف بر آن باشد و استمنا به وسیله همسر ممکن نباشد، اشکال ندارد، ولى براى تشخیص قدرت بر بچه‌دار شدن استمنا جایز نیست مگر ضرورتى ایجاب کند.

منبع:http://mgolmohammadi.mihanblog.com/post/category/4

دانستنی‌های همبستر شدن

پیامبر اکرم(ص) فرمودند: اگر مردی محتلم شود (در خواب جنب شود) قبل از غسل کردن، مکروه است با همسرش نزدیکی نماید؛ اگر قبل از غسل کردن با همسرش آمیزش کند و فرزندی دیوانه نصیب او شد، جز خویشتن کس دیگری را سرزنش ننماید.(1)

امام باقر(ع) فرمودند: به همسرت سفارش کن قبل از آمدن به خلوتگاه وضو بگیرد و تو نیز قبل از وضو ساختن، کنار همسرت برای آمیزش قرار مگیر.(2)

امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: وقتی می‌خواهید با همسرتان آمیزش کنید بگویید:« بسم الله و بالله»، خدایا شیطان را از ما و از فرزندی که به ما عنایت خواهی کرد دور فرما، اگر چنین بگوید: شیطان هرگز ضرری به فرزندتان نخواهد رساند. (3)



امام صادق(ع) فرمودند: رو به قبله یا پشت به قبله با همسرتان آمیزش نکنید.(4)

امام صادق(ع) فرمودند: سه چیز است که ساختمان بدن انسان را خراب می‌کند و حتی باعث مرگ او می‌شود؛ 1- با شکم پر به حمام رفتن 2-نزدیکی با همسر در حال سیری 3- آمیزش با پیر زنان.(5)

امام علی ابن موسی‌الرضا(ع) فرمودند: با همسرتان ابتدای شب آمیزش نکنید؛ زیرا معده و رگ‌های بدنتان پر است و باعث قولنج، فلج، رعشه، نقرس، تقطیع ادرار، فتق و ضعف بینایی می‌گردد. آمیزش با همسر را در آخر شب انجام دهید که برای بدنتان مفید و اگر خداوند فرزندی به شما عنایت فرماید باهوش تر خواهد بود.(6)

پیامبر اکرم(ص) فرمودند: در حال ایستاده با همسرت نزدیکی نکن که این کار الاغ است، و اگر فرزندی از چنین آمیزشی به وجود آید مبتلا به شب ادراری خواهد شد همانند الاغ که در هر مکانی ادرار می‌کند.(7)

پیامبر اکرم (ص) فرمودند: در حالی که به فکر زنی دیگر هستید با همسرتان آمیزش نکنید زیرا می‌ترسم فرزندتان نا به کار، پست و فرومایه در آید.(8)

امام رضا (ع) فرمودند: هر کس می‌خواهد گرفتار سنگ مثانه و گرفتگی ادرار نگردد هنگام انزال منی نباید از بیرون آمدن آن جلوگیری کند همچنین نباید کار دخول را طولانی نماید.(9)

پیامبر اکرم(ص) فرمودند: هنگام آمیزش هر کدام از طرفین پارچه ای جداگانه برای خود داشته باشد و هرگز از پارچه مشترک خود را تمیز نکنید؛ زیرا که شهوت روی شهوت قرار می‌گیرد و در پی خود دشمنی خواهد آورد و زندگی به جدایی و طلاق کشانده خواهد شد.(10)

رسول اکرم(ص) فرمودند:قسم به آن کسی که جان محمد(ص) در دست اوست، اگر مردی با همسر خود همبستر شود در حالی که کودکی در آن اتاق بیدار باشد و عمل آمیزش آن‌ها را ببیند و سخن آن‌ها را بشنود هرگز این کودک به رستگاری نخواهد رسید؛ اگر پسر باشد مرد زنا کار و اگر دختر باشد زن زنا کار می‌شود.(11)

امام صادق(ع) فرمودند: سه صفت خوب را از کلاغ بیاموزید: 1- آمیزش پنهانی 2- سحر خیزی 3- احتیاط و فاصله گرفتن از دیگران.(12)
امام صادق(ع) فرمودند: هنگام نزدیکی[با هدف فرزند دار شدن] از سخن گفتن بپرهیزید؛ زیرا سخن گفتن در چنین حالتی موجب گنگ شدن فرزند خواهد شد.(13)

پیامبر اکرم(ص) فرمودند: هنگام نزدیکی[ با هدف فرزند دار شدن] به فرج همسرتان نگاه نکنید- بهتر است در این زمان چشمانتان را فرو گذارید- زیرا نگاه کردن به فرج زن، باعث کوری فرزند خواهد شد.(14)

امام رضا(ع) فرمودند: هیچ کس، هنگام آمیزش به داخل فرج همسرتان نگاه نکند، زیرا ممکن است چیزی مشاهده کند که خوش نداشته باشد همچنین ممکن است باعث کوری فرزند شود.(15)

امام هشتم(ع) فرمودند: وقتی از آمیزش فارغ شدی و آب شهوت تو خارج شد، به حالت ایستاده و نشسته قرار مگیر، بلکه اندکی به پهلوی راست دراز می‌کشی، آنگاه برای ادرار کردن بر می‌خیزی تا به خواست خدا از سنگ مثانه در امان باشی(بمانی). سپس غسل نما و بعد از غسل هم مقداری شربت عسل بنوش، تا آبی که به سبب آمیزش از تو خارج شده، به تو برگردد.(16)

رسول گرامی(ص)فرمودند: نشیمنگاه های زنان امت من بر مردان حرام باشد.( از پشت با همسران خود نزدیکی نکنید).(17)

امام صادق(ع) فرمودند: همسران شما عروسک و عشق زندگی‌تان هستند پس آن‌ها را با این کار[ نزدیکی از پشت] اذیت نکنید.(18)

امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: در شبی اول ماه رمضان مرد با همسرش آمیزش نماید، زیرا خداوند در آیه 187 سورة مبارکة بقره می‌فرماید: «برای شما آمیزش با همسرانتان در شب اول روزه داری ، حلال گشته است».(19)

امام صادق(ع) فرمودند: با همسرت در اول، وسط و آخر ماه آمیزش نکن، زیرا هرکس که این کار را انجام دهد، فرزندش از سقط شدن در امان نخواهد بود و احتمال دارد دیوانه از کار درآید مگر نمی‌بینی که جنون انسان دیوانه، اول، وسط و آخر ماه بیشتر می‌شود.(20)

رسول اکرم(ص) فرمودند: زن و مردی که در محل عبور مردم آمیزش نمایند مورد لعن خدا، فرشتگان و همه مردم قرار خواهند گرفت.(21)

پیامبر اکرم(ص): (در پاسخ به زنی که از همسرش به خاطر عدم انجام وظیفه زناشویی به بهانه عبادت کرده بود) فرمودند: اگر شوهرت می‌دانست چه پاداشی برای آمیزش با تو نزد خداوند دارد، هرگز از تو فاصله نمی‌گرفت، زیرا وقتی که همسرت به سوی تو حرکت کند دو فرشته الهی او را در بر گیرند و پاداش رزمنده ای که شمشیرش را در راه خدا برهنه کرده باشد به او می‌دهند وقتی که با تو همبستر شود همانند ریزش برگ درختان در فصل پاییز گناهانش ریخته می‌شود و هنگامی که غسل می‌کند از تمام گناهان پاک می‌شود.(22)

رسول اکرم(ص): وقتی بنده مؤمن دست همسرش را برای آمیزش می‌گیرد، خداوند ده حسنه برایش می‌نویسد و ده خطا را از او محو می‌کند و اگر همسرش را ببوسد یک صد حسنه برایش می‌نویسد و یک صد بدی را از او بر طرف می‌کند! آنگاه اگر با همسرش آمیزش نماید هزار حسنه برایش می‌نویسد و هزار خطا را از پرونده‌اش محو می‌کند و هنگامی که غسل می‌کند به تعداد موهای بدنشان حسنه برای آن‌ها ثبت و به همان تعداد زشتی را از آن‌ها بر طرف می‌کند.(23)

رسول اکرم(ص) فرمودند: هر مؤمنی که با همسرش نزدیکی کند هفتاد هزار فرشته بال‌هایش را برای آن‌ها می‌گسترانند و رحمت خدا بر آنان نازل می‌گردد و در مقابل هر قطره آبی که از غسل آن‌ها بر زمین می‌ریزد خداوند خانه ای در بهشت برایشان بنا می‌کند و غسل جنابت سری است بنا می‌کند و غسل جنابت سری است بین خداوند و بندگانش.(24)

امام صادق(ع)فرمودند: هیچ حلالی نزد خداوند دوست داشتنی‌تر از نزدیکی با همسر نیست؛ زمانی که مؤمن با همسرش نزدیکی غسل می کند شیطان گریه می‌افتد و فریاد می‌زند: ای وای!این بنده از پروردگارش اطاعت نموده و گناهانش بخشیده شده است(25)

امام صادق فرمودند: روز جمعه ای پیامبر اکرم(ص) به یکی از اصحابش فرمودند: -امروز روزه هستی؟ خیر یا رسول الله
-امروز چیزی در راه خدا صدقه داده ای؟ خیر یا رسول الله
-برخیز کنار همسرت برو و با او آمیزش کن، که پاداش صدقه دارد.(26)

رسول اکرم(ص) فرمودند: هر کس عمر طولانی می‌خواهد: 1- سحر خیز باشد 2- با همسر شایسته و خوش اخلاق ازدواج کند 3- کمتر خودش را زیر دین و قرض قرار دهد 4-با زنان کمتر نزدیکی کند.
امام کاظم(ع) فرمودند: مرد می‌تواند آب شهوتش را بیرون بریزد در صورتی که همسرش: 1- نازا و عقیم 2- سالخورده 3- باردار 4- دشنام گو و بد دهان 4- زنی که از شیر دادن فرزندش خودداری کند.(27)

رسول اکرم(ص) فرمودند: ای زنان مسلمان حق ندارید [حتی] نمازتان را طولانی کنید تا مانع آمیزش همسرتان شوید.(28)

رسول اکرم(ص) فرمودند: هیچ زنی حق خوابیدن ندارد مگر آنکه خود را برای آمیزش بر شوهرش عرضه نماید یعنی، عریان وارد رختخواب شوهرش شود و بدن برهنه خود را به بدن برهنه او بچسباند.(29)

امام محمد باقر(ع) فرمودند: بهترین زن مسلمان کسی است که وقتی با شوهرش خلوت می‌کند بی شرم و بی حیا باشد وقتی لباسش را در می‌آورد شرم و حیا را نیز از خود بیرون کند و وقتی که بعد از آمیزش با شوهر لباسش را می‌پوشد شرم و حیا را بر تن کند.(30)

رسول اکرم (ص) فرمودند: زن باید در خانه خود را به بهترین عطرها خوش بو. کند و زیباترین لباسش را بپوشد و خود را به نیکوترین شکل آرایش کند و هر صبح و شب خود را به شوهرش برای همبستری عرضه نماید.(31)

امام صادق(ع)فرمودند: اگر زنی حق ولایت امیرالمؤمنین (ع) را بشناسد نمازهای واجب بخواند و روزه ماه مبارک رمضان را بگیرد خانه خدا را زیارت کند و از شوهرش (به ویژه در مسائل زناشویی) اطاعت نماید، از هر دری که بخواهد می‌تواند وارد بهشت شود.(32)

امام صادق(ع) فرمودند: یک زن شایسته بهتر از هزار مرد ناشایست است؛ اگر زنی هفت روز [خالصانه] به شوهرش خدمت کند خداوند تمام درب جهنم را بر روی او می‌بندد! و تمام هشت درب بهشت را برایش می‌گشاید تا از هر دری که می‌خواهد وارد شود.(33)

پیامبر اکرم(ص) فرمودند: جبرئیل آنقدر درباره همسر به من سفارش نمود که گمان کردم طلاق دادن زن جایز نیست مگر آن که آشکارا زنا کند.(34)

پیامبر اکرم(ص) فرمودند: هر مردی که سیلی به صورت همسرش بزند، خداوند روز قیامت به مأمور آتش جهنم فرمان می‌دهد در قبال هر سیلی هفتاد سیلی آتشین به او بزند(35)

امام صادق(ع) فرمودند: هر مردی که بیش از سه بار همسرش را کتک بزند [این به جواز کتک زدن کمتر از سه بار نیست] خداوند او را در روز قیامت نزد خلایق به گونه ای رسوا گرداند که همگان رسوا شدن او را ببینند.(36)

امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: اگر زن می‌خواهد ثواب جهاد در راه خدا نصیبش شود، حق همسرش را رعایت کند زیرا جهاد زن شوهر داری نکوست.(37)

پیامبر اکرم(ص) فرمودند: هر زنی می‌خواهد حق خداوند را به جای آورد باید ابتدا حق شوهرش را ادا کند.(38)

امام صادق(ع) فرمودند: هر زنی در خانه شوهرش چیزی را به قصد خدمت جا به جا کند، خداوند به او نظر رحمت می‌افکند و هرکس که خدا به رحمت به او نظر افکند هرگز عذابش نخواهد کرد.(39)

امام صادق(ع) فرمودند: اگر زنی با زبانش شوهر آزاری کند تا زمانی که شوهر را راضی نکرده، خداوند هیچ عمل نیکی را از او نمی‌پذیرد و خداوند را ملاقات می‌کند در حالی که بر او خشمگین است.(40)

امام صادق(ع) فرمودند: هر زنی که به شوهرش بگوید: «من از زندگی با تو خیری ندیده‌ام» با همین جمله تمام کارهای نیکش از بین خواهد رفت.(41)

پیامبر اکرم(ص) فرمودند: اگر زنی در زندگی مشترک صبور باشد، با خوشی و نا خوشی شوهرش بسازد و از او اطاعت نماید، خداوند او را با همسر ایوب(ع) محشور خواهد کرد.(42)

پیامبر اکرم(ص)فرمودند: روز قیامت بهترین کسی که نزد خداوند برای زن شفاعت می‌کند و باعث نجاتش خواهد شد، شوهر اوست.(43)

امام باقر(ع) فرمودند: زن شوهردار سزاوار نیست خود را بدون آرایش گذارد اگرچه با یک گردنبند باشد شایسته او نیست که دستش ولو با اندکی حنا بدون زینت باشد هر چند او زن پیر و کهن سال باشد.(44)

امام باقر(ع) فرمودند: زن آزاد است به هر شکلی که می‌تواند خود را برا
ی شوهرش آرایش کند.(45)

پیامبر اکرم(ص) فرمودند: بهترین زنان مسلمان زنی است که خود را برای شوهرش آرایش و زینت کند و زیبایی خود را از غیر شوهرش پنهان دارد.(46)

امام کاظم(ع) فرمودند: رنگ کردن مو سه فایده دارد: 1- شکوه و هیبت به انسان می‌دهد 2- محبت و دوستی همسر را جلب می‌کند 3- قدرت آمیزش را بالا می‌برد(50)

پیامبر اکرم(ص) فرمودند: همچنان که شما دوست دارید همسرانتان خودشان را زینت نمایند و برای لذت ما خود را آماده کنند شما مردان نیز باید برای بهره مندی از آنان خودتان را آرایش و مرتب کنید.(51)

رسول خدا(ص)فرمودند: هر مردی که به خدا و روز قیامت ایمان دار د نباید بیش از چهل روز موهای اطراف آلت تناسلی خود را رها سازد و هر زنی که به خداوند و روز قیامت مؤمن است رها کردن موهای زاید بیش از بیست روز حلال نمی‌باشد.(52)

رسول خدا فرمودند: کسی که تا چهل روز برای تهیه داروی نظافت پول پیدا نکرد باید پول دارو را قرض بگیرد و این کار را به تأخیر نیندازد.(53)

امام رضا(ع) فرمودند: سه چیز از روش‌های رسولان خدا است: 1- استعمال عطر 2- بر طرف کردن موهای زاید 3- آمیزش بسیار با همسر(54)

پیامبر اکرم(ص) فرمودند: نگذارید موهای سبیل، زهار [موهای اطراف دستگاه تناسلی] و موی زیر بغل شما بلند شوند زیرا شیطان در آن‌ها لانه می‌کند.(55)

امام صادق(ع) فرمودند: بهترین زنان، زنی است که دارای بوی خوش و دست پخت عالی باشد.(56)

پیامبر اکرم(ص) فرمودند: زن مسلمان حق ندارد بدون اجازه شوهر از خانه خارج شود زیرا تمام فرشتگان آسمان و همه چیزهایی که این زن از کنارشان رد می‌شود او را لعنت می‌فرستند و تا وقتی که به خانه‌اش برگردد، حق ندارد خود را برای غیر شوهرش آرایش کند، که در این صورت بر خداوند لازم است او را به آتش جهنم بسوزاند.(57)

پیامبر اکرم(ص) فرمودند: هر زنی که خود را خوشبو کند و از خانه خارج شود، پیوسته مورد لعن و نفرین(ملائکه) است تا وقتی که به خانه بازگردد.(58)

امام صادق(ع) فرمودند: اگر زنی خود را برای غیر شوهرش آرایش و خوش بو کند تا وقتی که خود را از آن شستشو ندهد، خداوند هیچ نمازی را از او نمی‌پذیرد همانند شخص جنب که بدون غسل نمازش مورد قبول نیست.(59)

امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: در آخرالزمان –که بدترین زمان‌هاست- زن‌هایی پیدا می‌شوند که در مقابل نا محرم خود آرایی کرده و حجاب را رعایت نمی‌کنند از دین فاصله می‌گیرند، فتنه گری می‌کنند، به سوی شهوت و لذت‌های نا مشروع می‌روند، حرام خدا را حلال می شمارند و خلود در آتش جهنم را برای خویش فراهم می‌سازند.(60)

امام صادق(ع) فرمودند: خداوند حیا را ده بخش کرده، نه قسمت آن برای زنان و یک قسمت آن را برای مردها قرار داده است.(61)

امام صادق(ع)فرمودند: زن بی حیا [در مقابل نا محرم] مانند غذای بی نمک است.(62)

امام صادق(ع) فرمودند: زنان 99 برابر بیشتر مردان از شهوت و لذت جنسی برخوردارند لکن خداوند [برای کنترل] پرده ای به نام حیا بر روی آن‌ها نهاده است.(63)

پیامبر اکرم(ص) فرمودند: جدم حضرت ابراهیم(ع) مرد غیرتمندی بود، و غیرت مرد از او بیشتر است، هر کس نسبت به ناموسش غیرت نداشته باشد خداوند بینی او را به خاک می‌مالد.(64)

امام صادق(ع) فرمودند: خداوند بسیار با غیرت است و مردان با غیرت محبوب او هستند؛ و نشانه غیرت خداوند این است که: «کارهای زشت و فاحشه گری در پنهان و آشکار حرام نموده است.(65)

پیامبر اکرم(ص) فرمودند: هر کس به خداوند و روز قیامت ایمان دارد نباید در جایی که صدای نفس کشیدن زن نا محرم را می‌شنود شب را صبح کند.(66)

امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: از غیرت ورزی بی جا دوری کنید زیرا این کار زن پاک‌دامن را به آلودگی می‌کشاند.(67)

رسول اکرم(ص) فرمودند: هر زن شوهرداری که چشمانش را از نگاه به مردان نا محرم پر کند، خداوند به شدت بر او خشمگین خواهد شد.(68)

امام باقر(ع) فرمودند: بار اول که چشمت [ناخواسته] به نامحرم می‌افتد حلال است، نگاه دوم حرام و نگاه سوم باعث هلاکت تو خواهد شد.(69)

پیامبر اکرم(ص) فرمودند: اگر چشم یکی از مردها به چهره زن زیبایی افتاد [و تحریک شد] بلافاصله نزد همسرش برود و با او آمیزش کند زیرا همان چیزی را که آن زن دارد همسرش نیز دارد.(70)

حضرت داوود(ع) فرمودند: پشت سر شیر درنده راه برو، اما هرگز پشت سر زن نا محرم [به قصد نگاه کردن و حرام] حرکت مکن زیرا شیطان، تو را فریفته و به گناه آلوده خواهد کرد.(71)

حضرت رسول (ص) فرمودند: هر مردی که به زن نامحرم دست دهد، روز قیامت به صورت دست بسته بر انگیخته می‌شود و به همان صورت داخل آتش جهنم خواهد شد.(72)

رسول اکرم(ص) فرمودند: هر کس با زن نامحرمی شوخی کند در مقابل هر کلمه شوخی خداوند او را هزار سال در جهنم زندانی خواهد کرد.(73)

امام صادق(ع) فرمودند: هم صحبت شدن با زنان نامحرم و سخن گفتن با آن‌ها یکی از کمین گاه‌های شیطان است.(74)

رسول اکرم(ص) فرمودند: خدا نه جزء از ده جزء حیا را به زن‌ها داده است تا مثل حیوانات خود را در اختیار نرها نگذارند.
شیخ رجبعلی خیاط(رضی الله عنه): هنگام دیدن نامحرم بگویید: «یا خیرَ حبیبٍ و محبوب صلی علی محمد و الهه که برای کنترل نفس و دفع وسوسه شیطان بسیار موثر و کارساز است.(75)

قرآن کریم: از تو درباره خون حیض سؤال می‌کنند بگو: چیز زیان باری و آلوده ای است لذا در حالت قاعدگی از زنان کناره گیری نمایید و با آن‌ها نزدیکی ننمایید و به آن‌ها نزدیک نشوید تا پاک شوند.(76)

قرآن کریم: زنان شما کشتزار شما هستند هر گونه خواهید از کشتزار خود بردارید و استفاده کنید.(77)

امام صادق(ع) فرمودند: غالب مردم از زنا بهره ای دارند!
- زنای چشم نگاه به نا محرم است.
- زنای زبان، سخن گفتن [به قصد لذت] با نامحرم است.
- زنا دهان بوسیدن نامشروع است.
- زنای دست، تماس با بدن نامحرم است.
و تفاوت نمی‌کند شرمگاه وارد عمل شوند یا نه.(78)

امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: نا بینایی برای انسان بهتر از چشم چرانی است.(79)

قرآن کریم: کسانی که امکان برای ازدواج نمی‌یابند باید پاک‌دامنی پیشه کنند تا خداوند از فضل خود آنان را بی نیاز گرداند.(80)

قرآن کریم: به زنان با ایمان بگو چشم‌های خود را از نگاه هوس آلود فرو گیرند، و دامان خویش را حفظ کنند و زینت خود را –جز آن مقداری که نمایان است- آشکار ننمایند و روسری‌های خود را بر سینه خود افکنند تا گردن و سینه با آن پوشانده شود.(81)

قرآن کریم: مردان و زنان بی همسر خود را، همسر دهید، همچنین غلامان و کنیزان صالح و درستکار را؛ اگر فقیر و تنگدست باشند خداوند از خود آنان را بی نیاز می‌سازد خداوند گشایش دهنده و آگاه است.(82)

قرآن کریم: محبت زنان .........در نظر مردم جلوه داده شده است.(83)

قرآن کریم: شما(کسانی که چند همسر دارند) نمی‌توانید (از نظر محبت قلبی) در میان زنان خود عدالت بر قرار کنید هر چند کوشش نمایید! ولی تمایل خود را به کلی متوجه یک طرف نسازید.(84)

امام صادق(ع) فرمودند: هر کس که ما –اهل بیت پیامبر- را دوست دارد، از نطفه پدرش می‌باشد و هر کس که دشمن ماست شیطان در نطفه او شریک است.(85)

امام رضا(ع) فرمودند: با همسرت نزدیک نکن مگر بعد از شوخی بسیار با او شوخی و بازی کن سینه‌هایش را به آرامی فشار ده تا آماده همبستری شود آنچنان که در تو آمادگی وجود دارد.(86)

امام صادق(ع) فرمودند: بعضی از شما هنگام آمیزش با همسر، او را کاملاً ارضا نمی‌کنید و در حالی که از کنار شما دور می‌شود که اگر مرد سیاه پوست زشتی را هم ببیند به او چنگ می‌زند(تا خود را ارضا کند) پس قبل از آمیزش حتماً با او شوخی و بازی کنید زیرا این کار عمل آمیزش را برای شما لذت بخش تر می‌نماید.(87)

پیامبر اسلام(ص) فرمودند: هر گونه بازی برای انسان با ایمان بی ارزش است مگر در سه مورد: 1- پرورش اسب و سوار کاری 2- تیر اندازی 3- بازی و شوخی با همسر قبل از آمیزش.(88)


پیامبر اکرم(ص) فرمودند: سه چیز بد اخلاقی محسوب می‌شود: 1- همراهی با کسی که بدون پرسش از نام و نشان و آشنایی با او 2- نپذیرفتن دعوت، بر سر سفره غذا، یا سر سفره حاضر شدن و غذا نخوردن 3-نزدیکی مرد با همسرش قبل از شوخی و آماده کردن او برای دخول.(89)

پیامبر اکرم(ص) فرمودند: تفاوت بین ازدواج و زنا نواختن دف و [شادی نامشروع] است.(90)

امام صادق(ع) فرمودند: هنگامی که فاطمه(س) را به خانه علی(ع) می‌برند جبرئیل و اسرافیل به همراه هفتاد هزار فرشته به زمین آمدند پس قاطر پیامبر(ص) را که دلدل نام داشت حاضر کردند در حالی که بر روی آن ردایی نهاده شده بود سپس جبرئیل اسرافیل و میکائیل به ترتیب: لگام، رکاب و زین قاطر را گرفتند و پیامبر (ص) لباس زهرا(س) را –که بر روی قاطر سوار شده بود- مرتب کرد.(91)

پیامبر اکرم(ص) فرمودند: بیداری در شب روا نمی‌باشد مگر در سه مورد :1-جهت تلاوت قرآن 2- جهت تحصیل علم و دانش 3- فرستادن عروس به خانه داماد.(92)

امام باقر(ع) فرمودند: به امام پنجم خبر دادند: مردی وسط روز، ازدواج و زفاف نموده است؛ حضرت فرمودند: زندگی مشترک آن‌ها دوام نخواهد یافت. راوی می‌گوید: طولی نکشید که کار این مرد با همسرش به طلاق کشید.(93)

رسول اکرم(ص) فرمودند: هر کس ازدواجمند دینش کامل گشته است ازدواج نباید مخفیانه انجام شود البته باید با طبخ غذا و به خاطر شادمانی صدای دف از مکان عروسی شنیده شود.(94)

امام صادق(ع) فرمودند: هر کس هنگام قمر در عقرب ازدواج نماید هرگز خیری از ازدواج نخواهد دید.(95)

پیامبر اکرم(ص) فرمودند: با همسرت سه شب آخر ماه آمیزش نکن که اگر در این وقت فرزندی از شما به هم رسد یاور ستمکاران و قاتل دسته ای از مردم خواهد شد.(96)

پیامبر اکرم(ص) فرمودند: با همسرت در شب عید فطر آمیزش نکن زیرا فرزندی که نطفه‌اش در این شب بسته شود فردی بسیار شرور خواهد بود.(97)

پیامبر اکرم(ص) فرمودند: بر تو باد به نزدیکی با همسرت در ب دوشنبه اگر فرزندی در این شب به وجود آید حافظ کتاب خدا و راضی به رضای او خواهد بود.(98)

پیامبر (ص) فرمودند: بوی خوش، قلب را محکم می‌کند و بر (توان) آمیزش می‌افزاید.
- در نیمه شعبان با همسرت آمیزش نکن زیرا اگر میانتان فرزندی تقدیر شود بد شگون خواهد بود و نشانی سیاه بر چهره خواهد داشت.
- در نخستین ساعات شب، با همسرت نزدیکی نکن چرا که اگر میانتان فرزندی تقدیر شود اطمینان نیست که ساحر و از آنان که دنیا را بر آخرت بر می‌گزینند نباشد.
- با همسرت در آخرین روزهای پاکی و در حالی که تنها دو روز از او مانده باشد نزدیکی مکن چرا که اگر میانتان فرزندی تقدیر شود یاور ستمگران خواهد بود و توده‌هایی از مردم به دست او به کام مرگ خواهند رفت.
- میان اذان و اقامه با همسرت نزدیکی مکن زیرا اگر میانتان فرزندی تقدیر شود به خونریزی علاقه‌مند خواهد بود.
- در شب عید قربان با همسرت نزدیکی مکن زیرا اگر میانتان فرزندی تقدیر شود شش انگشت یا چهار انگشت خواهد داشت.
- بعد از ظهر با همسرت نزدیکی مکن چرا که اگر در آن هنگامی فرزندی تقدیر شود کژ چشم خواهد بود و شیطان از کژ چشمی انسان، شادمان می‌شود.
- در زیر درخت میوه با همسرت نزدیکی مکن چرا که اگر میانتان فرزندی تقدیر شود جلاد، قاتل، یا عرف خواهد بود.
- در زیر نور خورشید و تابش آن با همسرت نزدیکی مکن مگر اینکه پرده ای آویخته باشی که شما را می‌پوشاند چرا که اگر میانتان فرزندی تقدیر شود تا پایان عمر در تیره بختی و تهی دستی خواهد بود.
- بر پشت بام خانه با همسرت نزدیکی مکن چرا که اگر میانتان فرزندی تقدیر شود منافق ریا کار و بدعت گذار خواهد بود.
- چون آهنگ سفر کردی در آن شب با همسرت نزدیکی مکن چرا که اگر میانتان فرزندی تقدیر شود دارایی خویش را در غیر حق خرج خواهد کرد
- چون روانه سفری شدی، تا مسافت سه شبانه روز ره پیمودن، با همسرت نزدیکی مکن چرا که اگر میانتان فرزندی تقدیر شود یار هر ستمگری خواهد بود بخواهد به تو ستمی برساند.
- هر کس با زنش در حالی که وی حائض است، نزدیکی کند و بر ایشان فرزندی تقدیر شود و این فرزند مبتلا به شود، کسی جز خویش را نکوهد.
- مبادا کسی در حالی که از قضای حاجت (دستشویی رفتن) خودداری می‌کند، نزدیکی کند، چرا که این کار بواسیر می‌آورد.
- با هوس به زنی غیر همسر خود، با زن خویش آمیزش نکن زیرا از این بیم دارم که اگر برایتان فرزندی تقدیر شود زن صفت، یا ماده و تباه مغز باشد.
- هر کس جنب با همسر خویش در بستر باشد نباید قرآن بخواند چه، از این بیم دارم که از آسمان بر آن‌ها فرود آید و آنان را بسوزاند.
- عروس را در هفته اولش از شیر، سرکه، گشنیز، سیب ترش، باز بدارید زیرا از این چهار چیز، زهدان سترون و سرد می‌شود گر در حالی که سرکه خورده است عادت ماهیانه شود هرگز کامل پاک نکرده گشنیز هم حیض را در شکم وی برمی انگیزاند و زادن را بر او سخت می‌سازد و سیب ترش نیز حیض شدن او را قطع می‌کند و این عارض برای وی یک بیماری می‌شود.(99)
1. وسائل الشیعه، ج.2، ص139
2. .وسائل الشیعه، ج20، ص 115
3. وسائل الشیعه،ج 20، ص 136
4. . مکارم الاخلاق، علامه طبرسی، ص 212
5. وسائل الشیعه، ج20، ص 255
6. الرساله الذهبیه، ص65
7. همان آدرس قبلی
8. وسائل الشیعه، ج 20، ص252
9. .مستدرک الوسائل، ج14، ص 308
10. .وسائل الشیعه، ج20،ص252
11. .وسائل الشیعه، ج20، ص133
12. . وسائل الشیعه ج20، ص133
13. . وسائل الشیعه، ج20،ص 123
14. .وسائل الشیعه، ج20، ص121
15. . وسائل الشیعه، ج20، ص124
16. . مستدرک الوسائل، ج14، ص308
17. وسائل الشیعه، ج20، ص143
18. وسائل الشیعه، ج20، ص 143
19. وسائل الشیعه، ج20، ص129
20. همان
21. وسائل الشیعه، ج 20، ص 137
22. تحکیم خانواده ص 318
23. مستدرک الوسائل، ج14، ص151
24. وسائل الشیعه، ج20، ص179
25. مستدرک الوسائل، ج14، ص154
26. وسائل الشیعه، ج20، ص109
27. وسائل الشیعه، ج20،ص151
28. همان، ص164
29. وسائل الشیعه، ج20، ص176
30. وسائل الشیعه، ج20، ص31
31. وسائل الشیعه، ج20، ص158
32. وسائل الشیعه،ج20، ص159
33. وسائل الشیعه، ج20، ص172
34. مکارم الاخلاق، ص216
35. مکارم الاخلاق، ص250
36. مستدرک الوسائل، ج14، ص250
37. مستدرک الوسائل، ج14، ص246
38. مکارم الاخلاق، ص215
39. بحار الانوار، ج103، ص251
40. بحار الانوار، ج103، ص251
41. بحار الانوار، ج103، ص215
42. مستدرک الوسائل، ج 14، ص242
43. وسائل الشیعه، ج20، ص222
44. وسائل الشیعه، ج20، ص167
45. وسائل الشیعه، ج20، ص239
46. مستدرک الوسائل، ج14، ص166
47. وسائل الشیعه، ج20، ص134
48. وسائل الشیعه، ج20، ص147
49. وسائل الشیعه، ج2، ص82
50. وسائل الشیعه، ج2، ص82
51. مستدرک الوسائل، ج14، ص296
52. وسائل الشیعه، ج2، ص139
53. وسائل الشیعه، ج2، ص140
54. وسائل الشیعه، ج2، ص142
55. وسائل الشیعه، ج2، ص140
56. وسائل الشیعه، ج20، ص30
57. وسائل الشیعه، ج20، ص161
58. وسائل الشیعه، ج20، ص161
59. وسائل الشیعه، ج20، ص160
60. مکارم الاخلاق، ص201
61. سفینه البحار، ج2، ص511
62. ارشاد القلوب، ج1، ص193
63. وسائل الشیعه، ج20، ص109
64. وسائل الشیعه، ج20، ص154
65. وسائل الشیعه، ج20، ص153
66. وسائل الشیعه، ج20، ص185
67. وسائل الشیعه، ج20، ص237
68. وسائل الشیعه، ج104، ص39
69. وسائل الشیعه، ج104، ص193
70. اصول کافی، ج5، ص494
71. اصول کافی، ج5، ص275
72. وسائل الشیعه، ج20، ص198
73. وسائل الشیعه، ج20، ص198
74. وسائل الشیعه، ج20، ص273
75. کیمیای محبت، ص193
76. سوره بقره، آیه 222
77. همان، آیه 223
78. وسائل الشیعه، ج20، ص191
79. بحار الانوار، ج77، ص284
80. سوره نور، آیه 33
81. سوره نو، آیه 31
82. سوره نور، آیه 32
83. آل عمران، آیه 14
84. سوره نساء، آیه 129
85. وسائل الشیعه، ج20، ص135
86. مستدرک الوسائل، ج14، ص221
87. وسائل الشیعه، ج20، ص118
88. وسائل الشیعه، ج20، ص118
89. وسائل الشیعه، ج20، ص118
90. مستدرک الوسائل، ج14، ص305
91. مستدرک الوسائل، ج14، ص197
92. مستدرک الوسائل، ج14، ص197
93. مستدرک الوسائل، ج14، ص197
94. مستدرک الوسائل، 14، ص199
95. مستدرک الوسائل، ج14، ص218
96. وسائل الشیعه، ج20، ص255-251
97. همان
98. همان
99. علل الشرایع ج 2 باب نکاح 289 ح 1 الی 6 ص 641- 651
100

نصیحت امام صادق (ع)

 

1- امام صادق علیه السلام:

صِلَةُ الرحامِ تُزَ كّى العمالَ و َتُنمى الموالَ وَ تَدفَعُ البَلوى‏ و َتُیَسِّرَ الحِسابَ وَ تُنسِئُ فِى الجَلِ؛

صله رحم، اعمال را پاكیزه، اموال را بسیار، بلا را برطرف و حساب (قیامت) را آسان مى‏كند و مرگ را به تأخیر مى‏اندازد.

(كافى، ج 2، ص 157، ح 33)

2- امام رضا علیه السلام:

لا یستَکمِلُ عَبدٌ حقیقةَ الایمانِ حَتَّى تَکونَ فیهِ خِصالُ ثَلاثٍ: اَلتَّفقُّهُ فِى الدّینِ وَحُسنُ التَّقدیرِ فِى المَعیشَةِ، وَالصَّبرُ عَلَى الرَّزایا؛

هیچ بنده ‏اى حقیقت ایمانش را کامل نمى ‏کند مگر این که در او سه خصلت باشد: دین‏ شناسى، تدبر نیکو در زندگى، و شکیبایى در مصیبت‏ها و بلاها.

(بحار الانوار، ج 78، ص 339، ح1)

3- امام موسی کاظم علیه السلام:

اَلمُومِنُ مِثلُ کفَّتی المیزانِ کلَّما زیدَ فی ایمانِهِ زیدَ فی بَلائِهِ؛

مومن همانند دو کفه ترازوست. هرگاه به ایمانش افزوده گردد، به بلایش نیز افزوده می گردد.

(تحف العقول، ص 408)

4- امام صادق علیه السلام:

مَنْ قالَ فى كُلِّ یَوْمٍ مِائَةَ مَرَّةٍ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّه‏ِ دَفَعَ اللّه‏ُ بِها عَنْهُ سَبْعینَ نَوْعا مِنَ الْبَلاءِ اَیْسَرُهَا الْهَمُّ؛

هر كس در هر روز صد مرتبه لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّه‏ِ بگوید، خداوند هفتاد نوع بلا را از او دفع مى‏كند، كه كوچكترین آن غم و اندوه است.

(ثواب الأعمال، ص 162)

5- امام على علیه السلام:

ما خَیْرٌ بِخَیْرٍ بَعْدَهُ النّارُ و ما شَرٌّ بِشَرٍّ بَعْدَهُ الجَنَّةُ وَ كُلُّ نَعیمٍ دونَ الْجَنَّةِ فَهُوَ مَحْقورٌ وَ كُلُّ بَلاءٍ دونَ النّارِ عافیَةٌ؛

خیرى كه به دنبال آن آتش باشد، خیر نیست و شرى كه به دنبال آن بهشت باشد، شر نیست. هر نعمتى جز بهشت ناچیز است و هر بلایى جز آتش، سلامتى.

(نهج البلاغه، حكمت 387)

6- امام صادق علیه السلام:

السَّویقُ یُجَرِّدُ المِرَّةَ وَالبَلغَمَ مِنَ المَعِدَةِ جَردا ، ویَدفَعُ سَبعینَ نَوعا مِن أنواعِ البَلاءِ؛

سویق، تلخه را از تن، و بلغم را از معده، كاملاً جدا مى‏كند و هفتاد گونه بلا را دور مى‏سازد.

(الكافی، ج 6، ص 306، ح 11)

7- پیامبر صلى الله علیه و آله:

- لِعَلِیٍّ علیه السلام: یا عَلِیُّ ، اِفتَتِح طَعامَكَ بِالمِلحِ وَاختِم بِالمِلحِ ؛ فَإِنَّ مَنِ افتَتَحَ طَعامَهُ بِالمِلحِ وخَتَمَ بِالمِلحِ عوفِیَ مِنِ اثنَینِ وسَبعینَ نَوعاً مِن أنواعِ البَلاءِ ، مِنهُ الجُذامُ ، وَالجُنونُ ، وَالبَرَصُ؛

در سفارش‏هاى ایشان به امام على علیه السلام - : اى على! غذا را با نمك، آغاز كن و با نمك ، پایان ده؛ چه ، هر كس غذاى خویش را با نمك آغاز كند و با نمك پایان دهد، از هفتاد و دو نوع از انواع بلا كه جذام، دیوانگى و پیسى از آن جمله است، به دور باشد.

(الكافی، ج 6، ص 326، ح 2)

8- پیامبر صلى الله علیه و آله:

لا یَزالُ البَلاءُ فی المؤمنِ والمؤمنةِ فی جَسَدِهِ ومالِهِ وولدِهِ حَتّى یَلقَى اللّه‏َ وما علَیهِ مِن خطیئةٍ؛

زن و مـرد مـؤمن پـیوسته در جـان و مـال و فرزندشان گرفتار بلا مى‏شوند تا آن كه بدون گناه ، خدا را دیدار كنند.

(بحار الأنوار، ج 67، ص 236، ح 54)

9- پیامبر صلى الله علیه و آله:

إذا رَأى أحَدُكُم بِأَخیهِ بَلاءً ، فَلیَحمَدِ اللّه‏َ عز و جل ولا یُسمِعهُ ذلِكَ؛

اگر كسى از شما، برادر خویش را گرفتار بلایى ببیند، خداوند عز و جل را [بر سلامت خویش] بستاید، و البته این حمد گفتن را به گوش بیمار نرساند.

(كنز العمّال، ج 2، ص 142، ح 3510)

10- امام سجاد علیه السلام:

لَمّا ضَرَبَ عَلى كَتِفِ رَجُلٍ یَطوفُ بِالكَعبهِ ویَقولُ : اللّهُمَّ إنّی أسألُكَ الصَّبرَ: سَألتَ البَلاءَ ! قُلِ : اللّهُمَّ إنّی أسألُكَ العافِیَةَ، والشُّكرَ عَلَى العافیَةِ .

امام سجّاد علیه السلام مردى را دید كه طواف كعبه مى‏كند و مى‏گوید: بار خدایا ! به من صبر عطا فرما. دستى به شانه او زد و فرمود : بلا می‏طلبى؟ بگو: بار خدایا! به من عافیت و شكر بر عافیت عطا فرما.

الدعوات، ص 114، ح 262 - منتخب میزان الحكمة، ص 390)

انواع روزه

1- روزه‏ ى عام: یعنى کف نفس و اجتناب از مفطرات که اولین درجه روزه است و به روزه عوام موسوم میباشد.

2- روزه ى خاص: یعنى نگهدارى تمام اعضا و جوارح از گناهان، که چنین روزه دارانى پیرامون گناه نمى ‏روند و چشم آنان مى ‏بیند آنچه رضاى خدا در آن است و گوش و زبان و همه اعضاى آنان در خدمت خدا قرار مى‏ گیرد.

3- روزه خاص الخاص یا اخص: یعنى دور شدن از ما سوى الله (غیرخدا) وتمام مشاغل را غیر از خدا دور نمودن، که این نوع روزه فقط اختصاص به اولیاى خدا دارد.

با این بیان مبطلات هر نوع از انواع و درجات مذکور روزه به حسب همان نوع مى‏ باشد یعنى روزه ى عام با خوردن و آشامیدن و سایر مبطلات که در رساله‏ هاى علمیه ذکر شده، باطل مى‏ شود و روزه ى خاص نیز با انجام هر یک از منهیات و گناهان، و روزه اخص هم با واردات قلبى و خاطرات قلبى و توجه به غیر از آن عظمت تنزل مییابد

(به کتاب المحجة البیضاء، ج 2 ص 132 مراجعه شود.)

حضرت على علیه السلام فرمودند:

روزه داشتن قلب بهتر است از روزه زبان و روزه‏ زبان برتر است از روزه داشتن شکم

گروه بندى روزه داران

گروه اول: این گروه فقط از خوردن و آشامیدن و سایر مفطرات امساک مى‏کنند، ولى اعضا و جوارح آنان به انواع فضایح و آداب بد افطار مى‏کند، پس این روزه روزه‏ى اهل اهمال است.( بحارالانوار، ج 97، ص 345.)

گروه دوم: گروهى بعضى جوارح را از آداب زشت نسبت به مالک روز حساب حفظ مى‏کنند و در این روز بین حفظ و ضایع نمودن روزه در حال ترددّند )بعضى از اعضا را در بعضى ساعات حفظ مى‏ کنند(

گروه سوم: گروهى مستحبات و ادعیه وارده را نیز بر حسب عادتهاى همیشگى خود انجام دهند و این قید عادت، باعث عدم صحت نیت آنان است، لذا عملشان به مقدار اهمال خلوص آنان است.

گروه چهارم: گروهى به ضیافت الله وارد مى‏شوند در حالى که قلوبشان از معارف غافل است و بى نشاط و کسل هستند، گویى اعضا و جوارحشان سنگین شده است و با زور کارها را انجام مى ‏دهند، حال این گروه، حال کسانى است که هدایایى به طرف سلطان مى‏برند در حالى که از حمل این بار کراهت دارند، علاوه بر این که این هدایا به عیوبى آلوده است که مانع پذیرفتن آن میشود.

گروه پنجم: گروهى اعضا و جوارح را از افطار حفظ مى ‏کنند و آنچه به آنها متعلق است را اصلاح مى‏ کنند، لکن قلب را از خطورات و توجهاتى که مانع از عمل صالح است حفظ نمى ‏کنند.

گروه ششم: گروهى با قلوب و عقلهاى طاهر شده، وارد ماه رمضان مى‏شوند، زیرا در حضور خدایى که از غیب و نهان آگاه است، خود را از گناه مراقبت و محافظت نموده‏اند و نسبت به آنچه که خداى تبارک و تعالى خواسته بود تا در حفظ آن بکوشند، کوشیدند. حال اینان حال کسانى است که موفق به کسب رضایت مولا شده ‏اند.

گروه هفتم: و گروه دیگر به حفظ قلب و عقل و اعضا و جوارح از گناهان و عیوب و زشتی‏ها، کفایت و قناعت نکرده، بلکه خود را مشغول به اعمال صالح و نیکو نموده ‏اند که حضرت حق تعالى به آنان توفیق داد. )نه تنها ظروف وجودیشان را طاهر نگاه داشتند، بلکه به زیور و زینت مستحبات نیز آن را آراییده ‏اند( پس این گروه، صاحب تجارتى سودمند و مطالبى موفقیت ‏آمیز بوده ‏اند .

منبع:http://mgolmohammadi.mihanblog.com/post/category/5

منبع:http://mgolmohammadi.mihanblog.com/post/category/5

در کتاب مواعظ العددیه روایتی از رسول الله الاعظم نقل کرده اند با این مضمون :
روزی پیامبر اعظم ( صلى الله علیه و آله و سلم ) به امیرالمومنین على ( علیه السلام ) فرمودند : اى على جبرئیل به من گفت: آرزو داشتم بخاطر انجام هفت كار از جنس بشر باشم تا بتوانم آنها را انجام دهم.

1ـ در نماز جماعت شركت كردن.
2ـ همنشینى با علما.
3ـ اصلاح و آشتى برقرار كردن بین دو نفر كه با هم قهر هستند.
4ـ محبت و نوازش نمودن نسبت به یتیمان.
5ـ عیادت مریض نمودن.
6ـ تشییع جنازه كردن.
7ـ در موسم حجّ به حاجیان در مكه آب دادن.(والبته سقایی در همه جا ثواب خاص خودش را دارد )

سپس پیامبر خدا ( صلى الله علیه و آله و سلم ) به على ( علیه السلام ) مى فرماید: یا على در انجام این امور جدّى و كوشا باش.

توضیحات :
حضرت جبرائیل در ملکوت آسمان ها می تواند آثار یک عمل و اصل و محتوای آن را تماشا کرده و آن را درک نماید.
این که او به این هفت کار آرزومند است و حتی حاضر است از مقام والای فرشتگی مقرب الهی به کسوت انسانیت در آید هم قابل تأمل است.
معلوم می شود در این هفت کار چیزی هست که او به خوبی مطلع است.

منبع:http://mgolmohammadi.mihanblog.com/post/category/5